Thursday, December 16, 2010

သကၤန္းကပ္ အလွဴ

ဘေႏၲ သုဒႆန က နံက္ အဘိဓမၼာစာ၀ါ ခ်ပုိ႕စဥ္ကပင္ ေျပာထားသည္။ ယေန႔ ညေန ၄ နာရီ သကၤန္း ကပ္ရွိသည္။ အလွဴရွင္က ျမန္မာဘေႏၲ ၄- ၅ ပါးေလာက္ လုိခ်င္တဲ့အေၾကာင္း။ ထုိအခါ လုိက္ႏိုင္မည့္ ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္ ဘယ္ႏွစ္ပါးရႏိုင္မလဲ စဥ္းစားလုိက္သည္။ အေဆာင္တြင္ ၁၀ ပါးခန္႔ရွိေသာ္လည္း ကုလား အပင့္အဖိတ္ လုိက္ခ်င္သူမရွိလွ။ ဂရုစုိက္မႈနည္းပါးေသာ ကုလားပြဲမ်ားကုိ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား အေ၀းက ေရွာင္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕တစ္ပါးတစ္ေလ တစ္ေလာက္သာ ေစတနာ ေရွ႕ထား၍ တစ္ဖံု၊ အေတြ႔အႀကံဳရရန္ တစ္မ်ိဳး လုိက္ပါေလ့ရွိသည္။ ကုလားပြဲမ်ားကုိ စိတ္ေစတနာ ေရွ႕ထား လုိက္ပါေလ့ရွိေသာ အရွင္ဇ၀နသည္ လည္း ယခုအခါ စင္ကာပူသုိ႔ ႀကြေန၍ အေဆာင္တြင္ မရွိ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အျခား ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ရႏိုင္ မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ႏွင့္ မိမိကေတာ့ လိုက္ပါႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။

ညေန ၄ နာရီအခ်ိန္ အေဆာင္သုိ႔ ကားေရာက္လာသည္။ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္တစ္ပါး၊ ဗိယက္နာမ္ (မဟာယာန) တစ္ပါး။ သုဒႆန ႏွင့္ စာေရးသူ ၄ ပါးလိုက္ပါသြားၾကသည္။ အိမ္သုိ႔ ေရာက္လွ်င္ ကားရပ္၍ တုိက္ အေပၚထပ္သုိ႔ ဓာတ္ေလွခါးျဖင့္ တက္သြားၾကသည္။ ကုလားမ်ားသည္ အိမ္ရာစခန္းမ်ား၌ စုေပါင္း၍ ေနထိုင္ ေလ့ရွိၾကသည္။ ယခု အလွဴ႕ရွင္သည္လည္း ၇ ထပ္ေျမာက္တြင္ ေနထုိင္သျဖင့္ ဓာတ္ေလွခါးျဖင့္ တက္ေရာက္ ရျခင္းျဖစ္သည္။

အိမ္သို႔ ေရာက္လွ်င္ ထံုးစံအတုိင္း အိမ္ရွင္က ေရဆက္ကပ္၏။ စကားစျမည္ေျပာၾက၊ မိတ္ဆက္ၾကသည္။ အလွဴရွင္ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးအမည္မွာ သႏၲဳႆီ ႏွင့္ သီလ၀ါတို႔ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔ ၂ ဦးလံုးသည္ ဂုရုႀကီးဂို အင္ဂါ၏ ၀ိပႆနာတပည့္မ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ၀ိပႆနာ တရားျပဆရာမ်ားလည္းျဖစ္ၾကသည္။ ဇနီးျဖစ္သူသည္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က ဂုရုႀကီး ဂုိအင္ဂါႏွင့္အတူ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ အလည္အပတ္ ေရာက္ဘူးသူျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ေရာက္ခိုက္ သံဃာေတာ္ အပါး ၅၀ ခန္႔ (ဆြမ္းခံ) စီတန္းႂကြလာသည္ကုိ ဖူးျမင္ခဲ့ရ၍ စိတ္ထဲတြင္ ျမတ္စြာ ဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ႂကြလာေတာ္မူသည္ဟု ထင္မွတ္စြဲလမ္းၾကည္ႏူးခဲ့ရပါေၾကာင္း။ မိမိေသခါနီးတြင္ ယူရမည့္ အာရံုသည္ ၄င္းအာရံုပင္ျဖစ္သည္ဟု ေတြးထင္ထားပါေၾကာင္း။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလည္ အပတ္ခရီးသည္ မိမိဘ၀အတြက္ အလြန္ႀကီးက်ယ္ေသာ အေတြ႔အႀကံဳႀကီးတစ္ခုျဖစ္ပါေၾကာင္း ။ လယ္တီ ဆရာေတာ္၏ ဇာတိ မံုရြာၿမိဳ႕ကုိလည္း ေရာက္ခဲ့ပါေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ႀကီး တရားအား ထုတ္ေတာ္မူခဲ့သည့္ လိုဏ္ဂူထဲတြင္ တစ္နာရီၾကာ တရားအားထုတ္ခဲ့ပါေၾကာင္း စသည္ မနားတမ္းေျပာသည္။ ခင္ပြန္းသည္ကမူ ဂုရုႀကီးႏွင့္အတူ ဗုဒၶဂယာ၊ သာ၀တၳိ ေဇတ၀န္ အရပ္သုိ႔ လုိက္ပါဘူးေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

အလွဴရွင္ မိသားစုတြင္ ၅ ႏွစ္ ၆ ႏွစ္အရြယ္ သမီးေလး တစ္ေယာက္ရွိသည္။ နာမည္မွာ တုသိတာ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သူမကုိယ္ ၀န္ရစဥ္က ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ သကၤန္းေရာင္ကုိသာ ျမင္ေနရပါေၾကာင္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား ပင့္ဖိတ္၍ သကၤန္းကုိ မၾကာခဏ လွဴျဖစ္ပါေၾကာင္း အလွဴ႕အမက ေျပာျပသည္။

ဘေႏၲသုဒႆန က အခမ္းအနားျပင္သည္။ ဆင္းတုေတာ္သီတင္းသံုးသည့္စားပြဲခံုကုိ ပိတ္လႊမ္းျခင္း။ ပန္း ေရခ်မ္း အလင္းတိုင္ နံသာတုိင္မ်ားကို ေနသားတက် ထားရွိပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ ဘေႏၲသုဒႆန ၏ အလုပ္။ ဘေႏၲသုဒႆန ျမန္မာထံုးစံ ဘယ္လုိလဲ ဟု ေမးသည္ကုိ အခမ္းအနား အျပင္အဆင္ကို ဒကာဒကာမ မ်ားကသာ ျပင္ဆင္ေၾကာင္း။ ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားက သင့္မသင့္သာ ၾကည့္ေပးတတ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္္။ အခမ္း အနားျပင္ဆင္မႈမွာ အျခားဘာသာမ်ားတြင္ ဘုန္းႀကီးမ်ားအတြက္ အဓိကက်ေသာ လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာ္ လည္း ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အဓိက လုပ္ငန္းတစ္ခု မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာလုိက္သည္။

အခမ္းအနားစလွ်င္ စာေရးသူက ငါးပါးသီလ ေပးရသည္။ မဂၤလသုတ္ ေမတၱသုတ္မ်ားကုိ ရြတ္ဖတ္ ေပးၾကသည္။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္အား အေနကဇာတင္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ စာေရးသူႏွင့္ သုဒႆနတုိ႔က တရားစကား အနည္းငယ္စီ ေျပာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ညစာ ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္းၾကသည္။

ကုလားမ်ားသည္ ဘုန္းႀကီး ရဟန္းမ်ားကုိ ညေနအခ်ိန္တြင္ ပင့္ဖိတ္ေကၽြးေလ့ရွိသည္။ ဤသည္မွာ ထံုးစံႀကီးတစ္ခုလုိျဖစ္၍ ေနေတာ့သည္။ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိသူမ်ားပင္ ယင္းသုိ႔ ညေန စာ၊ ညစာပင့္ဖိတ္ေကၽြးေမြးျခင္းကုိ စိတ္အားထက္သန္စြာ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကသည္။ ညစာစားျခင္းသည္ ဘုန္းႀကီး ရဟန္းမ်ားအတြက္ ဘာမွ် ၀န္တက္စရာ မရွိဟု ေတြးထင္ထားၾကပံုရသည္။ အထူးအားျဖင့္ သူတုိ႔ လုပ္ငန္း အားလပ္ခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္ေနျခင္း က အဓိက ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယဘုန္းႀကီးမ်ားကလည္း ဘာကိုမွ် ဟန္႔တားကန္႔ကြက္ ႏုိင္ျခင္း မရွိျခင္းကလည္း ယင္းသုိ႔ျဖစ္ေနျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အိႏၵိယတြင္ ၀ိကာလ ေဘာဇန သိကၡာပုဒ္သည္ အလိုလို ေပ်ာက္ကြယ္လ်က္ရွိသည္။ (ေရာတိေရာရာ တို႔လည္းပါ)

ညေနစာကို ကုလားအစားအစာမ်ားျဖစ္သည့္ ခ်ပါတီ၊ ထမင္း၊ ဘာဂ်ီ၊ စသည္မ်ားျဖင့္ မြန္မြန္ ျမတ္ျမတ္ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းသည္။ ဆက္ကပ္ၿပီးေနာက္ မစားမီ သံုးေဆာင္ပါမည့္အေၾကာင္း ရိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္သမႈျပဳၾကသည္။ ထိုေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္စာကုိ ဘေႏၲ သုဒႆနက ေရွ႕က တိုင္ေပး၍ အားလံုး ေနာက္က လိုက္ဆိုရသည္။

အဓိပၸါယ္မွာ

အရွင္ဘုရား မြန္မြန္ ျမတ္ျမတ္ ခ်က္ျပဳတ္ထားအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္ကုိ သံုးေဆာင္ ေတာ္မူပါဘုရား ဟူ၍ျဖစ္ သည္။

ထုိ႔ေနာက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဤမြန္ျမတ္ေသာ ေဘာဇဥ္အား ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္းပါ၏။ သာသနာျပဳႏိုင္ရန္အတြက္ သံုးေဆာင္ပါ၏ အဓိပၸါယ္ရေသာ စာကုိ ရြတ္ဆို၍ စားေသာက္ၾကသည္။

ညေနစာ ဆက္ကပ္ၿပီးလွ်င္ (သကၤန္းစ၊ ေကာ္ေဇာ၊ ထီး၊ ဆပ္ျပာ အၾကမ္းအႏု၊ အပ္ခ်ည္လံုး၊ အပ္၊ အသီးအႏွံ၊ ရူပီး ၁၅၀၊) လွဴဘြယ္ဒါန္းဘြယ္မ်ားကုိ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၾကသည္။ အလွဴ႕အမက ေနာက္မၾကာမီအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ့အစားအေသာက္ျဖင့္ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း ခ်င္ပါ ေၾကာင္း၊ ျမန္မာ့အစားအစာ ခ်က္ျပဳတ္နည္းမ်ားကုိ အင္တာနက္တြင္ ရွာ၍ ခ်က္ျပဳတ္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ညေန ၇ နာရီအခ်ိန္တြင္ အလွဴ႕ရွင္တို႔ အားႏႈတ္ဆက္၍ အလွဴ႕ရွင္တုိ႔ေနအိမ္မွ အေဆာင္သုိ႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။

Tuesday, December 14, 2010

ဘုရားေက်ာင္းနဲ႕တူတဲ့အိမ္

ဟိုတစ္ေန႔က ၿမိဳ႕ထဲက အိပ္တစ္အိမ္ကို ပရိတ္ရြတ္လိုက္သြားတယ္။ အေၾကာင္းက အိမ္ရွင္ မိသားစု ဗုဒၶဂယာဘုရားဖူးကအျပန္ ပရိတ္တရားနာခ်င္လို႔ဆိုပဲ။ အိမ္ရွင္ဒကာက အိမ္ေပါက္က ထြက္ႀကိဳၿပီး အိမ္ထဲကို ပင့္တယ္။ အိမ္ထဲ ၀င္၀င္ခ်င္း စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ေလး ခံစား လုိက္ရတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ အိမ္ဟာ လူေနအိမ္ႏွင့္မတူဘဲ ဘုရားေက်ာင္း အျပင္ အဆင္ႏွင့္ တူေနလို႔ပဲ။ ၾကည့္ပါ။ ဧည့္ခံမွာ ဘုရားစင္ကုိ မုခ္ဦးႏွင့္တကြ ခန္းျပည့္ လုပ္ထား တယ္။ ဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ ေရွ႕မွာ ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္း၊ ပန္း၊ အေမႊး၊ ဖေယာင္း၊ သစ္သီးပြဲ ေတြကို စနစ္တက် လွလွပပ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းထားတယ္။ အျခား ပုတီး။ ျခေသၤ့ သစ္က်ား၊ ဆင္စတဲ့ အရုပ္ေတြကိုလည္း ဘုရားစင္မွာ က်က်နန စီရရီ မ်က္စိပသာဒျဖစ္ေအာင္ ခင္းက်င္း ထားတယ္။ ဘုရားစင္ကုိ ၾကည့္လုိက္တာနဲ႕ ဒီမိသားစုရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စိတ္ဓာတ္ကုိ ခန္႔မွန္း လုိ႔ ရေနၿပီ။ အိႏၵိယမွာက ဗုဒၶဘာသာလုိ႔ ဆုိရေပမဲ့ အမ်ားစုက ဘုရားစင္မရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ရွိေပမဲ့ ပန္း၊ ေရခ်မ္း၊ သစ္သီး ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းရေကာင္းမွန္း မသိၾကဘူး။ ဆြမ္းကပ္ဘို႔ဆိုတာ ေ၀လာေ၀းေပါ့။ သူတို႔ အေလးထားတာက သူတုိ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးေခါင္း ေဆာင္ ေဒါက္တာ အမ္ေဘဒကာပဲျဖစ္တယ္။ အိႏၵိယမွာက ေဒါက္တာ အန္ေဘဒကာဟာ ေခတ္သစ္ ဗုဒၶပဲ။

ျမန္မာ့ပရိတ္

စကားစျမည္ေျပာဆိုၿပီး ပရိတ္ရြတ္ အစီအစဥ္စတယ္။ ပထမ ငါးပါးသီလေပး။ ပရိတ္ရြတ္။ ပရိတ္ရြတ္ေတာ့ ျမန္မာအသံႏွင့္ ရြတ္ျပလုိက္တယ္။ ဘေႏၱသုဒႆနကေတာ့ ကုလားသံနဲ႔ေပါ့။ ပရိတ္ရြတ္ၿပီး တရားစကားအနည္းငယ္ေျပာခိုင္းလုိ႔ အိမ္ရဲ႕အေနအထားကုိ ထည့္ေျပာ ျဖစ္တယ္။

''ဒီအိမ္ဟာ လူေနအိမ္နဲ႔ မတူဘူး။ ဘုရားေက်ာင္း၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ႕ တူေနတယ္။ ဘုရားစင္ကုိ ႀကည့္လိုက္တာနဲ႔ ဒီအိမ္က လူေတြရဲ႕ ဗုဒၶအေပၚထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိ ခန္႔မွန္းလို႔ ရတယ္။ ဗုဒၶကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္၊ ေလးစားတယ္ဆုိတာကုိ ဘုရားစင္က ေျပာေနတာပဲ။

ဒီအေလ့အထဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံက အေလ့အထနဲ႕သြားတူေနတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဗုဒၶဘာ သာႏိုင္ငံျဖစ္ေလေတာ့ အိမ္တိုင္းမွာ ဘုရားစင္ရွိတယ္။ ပန္း ေရခ်မ္း ဆီမီး မျပတ္ပူေဇာ္ၾက တယ္။ အိမ္သစ္မေဆာက္မီကတည္းက ဘုရားခန္းေနရာကို အေလးထား ႀကိဳတင္ သတ္မွတ္ ထားၾကတယ္။ ဒီအိမ္ဟာ ဗုဒၶရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈဓာတ္ကုိ အရယူထားတာပဲ။ အၿမဲတေစ ဗုဒၶပံု ေတာ္ကုိ ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဗုဒၶဆုိတဲ့ အသိဟာ အျမဲတေစ ကိန္းေအာင္းေနမွာပဲ။ ဒါဟာ အခ်ိန္တိုင္းမွာ တန္းဘိုးႀကီးတဲ့ ဘ၀ကုိ ပုိင္ဆုိင္ေနၾကတာပဲ။ ဒီမိသားစုဟာ ဗုဒၶနဲ႕ အတူတကြ ေနထုိင္ေနတာပဲ။ ဗုဒၶဟာ မိသားစုရဲ႕ ဆရာပဲ၊ အစ္ကုိႀကီးပဲ၊ မိတ္ ေဆြေကာင္းႀကီးပဲ။ ''

ပရိတ္ရြတ္တုန္းက ျမန္မာအသံႏွင့္ ရြတ္ျပလုိက္တာ သူတုိ႔ သိပ္သေဘာက်သြားတဲ့ပံုပဲ။ ျမန္မာဘေႏၲေတြကုိ ပင့္ၿပီး အိမ္မွာ ပရိတ္ရြတ္ပြဲ လုပ္ခ်င္ တယ္လို႔ ေျပာလာတယ္။ ဒီလေတာ့ ျမန္မာဘေႏၲေတြ ဗုဒၶဂယာဘက္ ဘုရားဖူးထြက္ ေနလို႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ေနာက္လဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ပါတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ေန႔ဆြမ္းဆက္ကပ္

ေန႔ဆြမ္းကုိ စားပြဲကုလားထုိင္ႏွင့္ ဆက္ကပ္တယ္။ ဒါလဲ တစ္မ်ိဳးထူးေနတာပဲ။ ကုလားအိမ္ အေတာ္မ်ားမ်ား လုိက္စားဘူးတယ္။ က်မ္းျပင္မွာ တန္းစီစားရတာခ်ည္းပဲ။ ဒီအိမ္ကေတာ့ ျမန္မာလုိ ဟန္က်ပန္က် စားပြဲခံုျမင့္နဲ႕။

ကုိယ္ပုိင္စိတ္ကူးပါ

စားေသာက္ၿပီး သူတို႔ေနတဲ့ အိပ္ခန္းေတြကုိ လုိက္ျပတယ္။ တုိက္က အသစ္၊ ပစၥည္းပစၥယ ေတြက အသစ္ဆိုေတာ့ လွခ်င္တုိင္း လွေနတာေပါ့။ အိပ္ခန္းတခါးမကို ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ မွန္ပန္းခ်ီသြင္းထားတာပဲ။ ပံုက ျမည္းလွည္းႏွင့္ လူႏွစ္ေယာက္။ ဘုရား အေလာင္းေတာ္ ေတာထြက္ခန္းျဖစ္ေနတယ္။ အံ့စရာပါဘဲ။ ဘယ္လုိစိတ္ကူးနဲ႔ အိပ္ခန္းတံခါးမွာ အေလာင္း ေတာ္ ေတာထြက္ခန္းပံု ထည့္ထားရတာလဲ။ ဒါလည္း ဗုဒၶဘာသာစိတ္ကူးပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ ဧည့္ခန္းကုိ ျပန္လာေတာ့ နံရံေတြမွာ လုိက္ကာကပ္ထားသလို ပန္းခ်ီေဆးခ်ယ္ထားတယ္။ ဘေႏၲသုဒႆန က ဒါဟာ မ႑ပ သေဘာေပါ့ လုိ႔ ေျပာတယ္။ ဟုတ္လုိက္ေလ။ ဘုရားစင္ ရွိတဲ့ ဧည့္ခန္းကို မ႑ပ္ပံုစံံမ်ိဳးေပၚေအာင္ လုပ္ထားတာပဲ။ ဧည့္ခန္းက ၂ခန္း။ ဘုရားခန္းရဲ႕ တစ္ဖက္က အခန္းမွာ စက္၀ိုင္းပံု၊ ခရုသင္း စတဲ့ပံုေတြနဲ႕ အထက္နံရံမွာ ခ်ယ္သ ထားတယ္္။ ဒါေတြဟာ တိဘက္ဗုဒၶဘာသာ မဂၤလာပံုေတြေပါ့ လုိ႔ ဘေႏၲသုဒႆန က ေျပာျပန္တယ္။ အင္း ေကာင္းတာေပါ့။ ထမင္း စားပြဲခုံရွည္ႀကီးနားက နံရံမွာေတာ့ ကေလး မ်ားနဲ႔ တရုပ္သူေ႒းႀကီး ဦးတည္ပြားပံု ဖန္ပန္းခ်ီကားႀကီး။ ဒါဟာ laughing Buddha ပဲလို႔ ဘေႏၲ သုဒႆန ေျပာျပန္တယ္။ အင္း ငါသိ တယ္။ ျမန္မာေတြက ဦးတည္ပြားလုိ႔ေခၚတယ္။ သူက happy Buddha ေပါ့လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

အိမ္ကို သိပ္သေဘာက်သြားတယ္။ စိတ္ကူးအားလံုးဟာ ဗုဒၶဘာသာစိတ္ဓာတ္ေပၚမွာ တည္ေဆာက္ထား တာပဲ။ အိမ္ရွင္ ဒကာႀကီးကုိ ေမးၾကည့္တယ္။

'' ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးကုိ ဘယ္ကေန ပံုတူယူထားတာလဲ ''

'' ဘယ္ကမွ ပံုတူမကူးပါဘူး၊ စိတ္ကူးထဲမွာ ေပၚတဲ့အတိုင္း လုပ္ထားတာပါ။''

'' ႏို႔ ဒကာရဲ႕ ဧည့္သည္ေတြ လာတဲ့အခါ သူတို႔အေနနဲ႕ အေႏွာက္အယွက္ေကာ မျဖစ္ႏိုင္ ဘူးလား။''

''မျဖစ္ပါဘူး၊ ျဖစ္ရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ဒါက ကုိယ့္အိမ္ ကိုယ္စိတ္ႀကိဳက္ ဖန္တီး ႏိုင္တာပဲ ဥစၥာ။ ''

'' ဒကာတို႔က အိမ္တစ္ခုလံုးကုိ ဘုရားသီတင္းသံုးဘို႔ လွဴထားတာေပါ့ေလ'' လုိ႔ေျပာေတာ့ ဒကာႀကီးက ၿပံဳးေနတယ္။ ဘေႏၲ သုဒႆနက '' of course ! '' '' ဘာလုိ႔ မဟုတ္ရမွာလဲ '' ဟု ၀င္ေျပာလုိက္တယ္။

အိမ္ကအျပန္ အမည္မသိ ခံစားခ်က္တစ္ခု ရင္တြင္းမွာ ၿငိကပ္ပါလာတယ္။ ကုလားတိုင္း ကုလားလို မဟုတ္ပါလား။

Saturday, December 11, 2010

အဘိဓမၼာသင္တန္း(၂) စတင္ျခင္း

Third semester စာေမးပြဲ ၿပီးသြားၿပီ။ ေက်ာင္းအားရက္မွာ ဗုဒၶဂယာ ျမန္မာ ေက်ာင္းသား စည္းေ၀းပြဲ သြားဘို႔ စာရင္းေပးထားတယ္။ ခက္တာက ဒီလ ၁၉ နဲ႔ ၂၄ ရက္ၾကား ဘယ္မွ မသြားဘို႔ ပါဠိဌာနမွဴးက ေျပာလာတယ္။ ေဒလီက စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႕ေတြ လာတဲ့အခါ ကိုယ္စားျပဳ ေျဖၾကားသူအျဖစ္ မိမိကုိ အမည္စာရင္း တင္ထားလို႔တဲ့။ ဒီႏွစ္ ဂယာ ေက်ာင္း သား စည္းေ၀းရက္က ၂၄။ ၂၅။ ၂၆ ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ မမီႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဂယာကုိ မလိုက္ႏိုင္ ေတာ့တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ရတယ္။

ဘာလုပ္ရမလဲ။ ပါဠိဌာနမွာ ဒီလ ၁၇ ရက္ေန႔က စၿပီး တစ္ပတ္ၾကာ အဘိဓမၼာ သင္တန္းရွိတယ္။ သင္တန္းဆရာက ေဟာင္ေကာင္တကၠသိုလ္ ဗုဒၶဇင္ဌာန ပါေမာကၡ မေလးႏိုင္ငံသား အရွင္ဓမၼေဇာတိိျဖစ္တယ္။ ပုိ႔ခ်မည့္ ဘာသာရပ္က သဗၺသတိ၀ါဒ အဘိဓမၼာဆိုေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာေပါ့။ အဲဒီသင္တန္းကုိ တက္ရ မယ္။ သူတို႔ အဘိဓမၼာ သင္တန္း မစခင္ ကုိယ့္အဘိဓမၼာသင္တန္း စထားမွဟု အေတြးရၿပီး လာမည္႔ ၈ ရက္ေန႔မွာ အဘိဓမၼာ သင္တန္းျပန္လည္စတင္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဗုဒၶ၀ိဟာရ ဘေႏၲ သုဒႆနကို ေျပာရတယ္။ သူက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဘိဓမၼာအသင္းရဲ႕ လက္ရွိ ဥကၠ႒ မဟုတ္လား။

သင္တန္းရက္။ ၈-၁၂-၂၀၁၀

သင္တန္းခ်ိန္။ နံက္ ၉- နာရီမွ ၁၀-နာရီ။

သင္တန္းဌာန။ ဗုဒၶ၀ိဟာရ။ ပူေနးတကၠသုိလ္အတြင္း။ ပူေနးၿမိဳ႕။

သင္တန္းသားမ်ား

ယခုအခ်ိန္ စာေမးပြဲေတြၿပီးလို႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားအမ်ားစု ခရီးထြက္ေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္တယ္။ သင္တန္းကို ပံုမွန္ လာႏိုင္မယ့္ အရွင္ ဒီပါနႏၵ (ဘဂၤလာေဒ့ရွ္) ေဒလီဘက္ကို ခရီးထြက္ေနတယ္။ မစ္ေယာင္လည္း ကုိရီးယားကုိ ေခတၱျပန္သြားတယ္။ ဂ်ပန္မ ယူမီ၂ ေယာက္ အနက္ တစ္ေယာက္က သူမ စာတမ္းၿပီးလို္႔ ဂ်ပန္ကို အၿပီးျပန္သြားေလရဲ႕။ တစ္ေယာက္ကလည္း သူ႔(PhD) စာတမ္း အၿပီးသတ္ခ်ိန္မို႔ မအားမလပ္ျဖစ္ေန ေလရဲ႕။ ဂ်ာမန္မ ေဒါတယ္။ သူမက ေနာက္လ ဗုဒၶဂယာ ဘုရားဖူးသြားဘို႔ ျပင္ဆင္ေနလို႔တဲ့။ နီလမ ဆုိတဲ့ ကုလားေက်ာင္းသားကလည္း စာေမးပြဲ မၿပီး ေသးလို႔ ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေသး။ ပီအိပ္ဒီေက်ာင္းသူ ကုလားမေလး အမိနာ ကလည္း ဆရာျဖစ္စာေမးပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေနရတာနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနသတဲ့။ ဆရာ မစ္စတာ ဆန္ေဂ်း တစ္ေယာက္ေတာ့ အားအား လပ္လပ္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္ေန တာက သူ႔ခမ်ာလည္း အစာအိမ္ ကင္ဆာေရာဂါနဲ႔ အိမ္မွာ ေဆးစား ေဆးေသာက္ရင္း ေအးေအး လူလူ အနားယူေနခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္။ သင္ တန္းလာခဲ့ဘို႔ ေခၚရမွာလဲ အားနာစရာ။ ဒါေပမဲ့ ေခၚၾကည့္ေတာ့ လာရွာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ သင္တန္းမွာ ဆရာဆန္ေဂ်း၊ ဘေႏၲ သုဒႆန နဲ႔ ကုလား ေက်ာင္းသားေလး မေဂၤ့ရွ္ တို႔ သံုး ေယာက္ပဲရွိတယ္။

အစက ျပန္စ

ၿပီးခဲ့တဲ့ ၄ လေက်ာ္ ၅လ ၾကာ သင္တန္းက အဘိဓမၼာဘာသာရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အေတာ္ေလး ထိထိေရာက္ေရာက္ရွိလွပါတယ္။ စိတ္ပုိင္းကုိ အေျခ ခံၿပီး သၿဂႋိဳဟ္ တစ္က်မ္း လံုးကုိ ေမႊေႏွာက္သင္လုိက္တာ လူေတြလည္း မူးေနာက္ သြားၾကေတာ့တာဘဲ။ အိမ္မက္ မက္သလို ေကာင္းမွန္းေတာ့ သိတယ္။ ဘာမွေတာ့ မမွတ္မိလိုက္ဘူး ဆိုတာလို ေနမွာေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ေနေန အဘိဓမၼာ အရသာ သူတို႔ေလးေတြ သိသြားၾကတာ အျမတ္ပဲ ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေနရာတကာမွာ အဘိ ဓမၼာကကုိ ႏႈတ္က မခ်ၾကဘူး။ ကုိရီးယားမေလး ေယာင္ဆိုရင္ '' ငါ နားေတာ့ မလည္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီဘာသာရပ္က သိပ္စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတာပဲ။ ကိုရီး ယားလို ျပန္ဆိုထားတာရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ '' လုိ႔ ေျပာရွာတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အရွင္ဒီပါနႏၵဆုိရင္ '' အဘိဓမၼာဘာသာရပ္ကို ခုမွပဲသိခြင့္ ရတယ္။ တုိ႔ႏိုင္ငံမွာ အဘိဓမၼာကို သင္တာ မရွိသေလာက္ဘဲ။ ဘဂၤလား ဘာသာရပ္နဲ႕ ျပန္ဆို ႏိုင္တဲ့အထိ ႀကိဳးစားမယ္'' လို႔ ေျပာရွာတယ္။ ကုလားမေလး အမိနာက ေတာ့ ''သိပ္ေတာ့ နားအလည္ႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ သိပ္စိတ္၀င္စားတာပဲ။ စာတမ္း ေရးေနတာမို႔ သိပ္မအား လပ္ေပမယ့္ တစ္ေန႔ တစ္နာရီေတာ့ အဘိဓမၼာ သင္တန္းအတြက္ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ ပါတယ္'' လို႔ ေျပာရွာတယ္။ ယခုသင္တန္းျပန္စေတာ့ အစက ျပန္ၿပီး ေကာက္ရတာေပါ့။ အဘိဓမၼာ ဆိုတာဘာလဲ။ ပရမတ္ဆိုတာဘာလဲ။ စိတ္ဆိုတာ၊ ေစတသိက္ဆိုတာ၊ ရုပ္ဆိုတာ၊ နိဗၺာန္ဆို တာ၊ ကုသုိလ္ အကုသုိလ္ဆိုတာ စသည္စသည္ ေျဖရွင္းခ်က္မ်ားနဲ႔ေပါ့။

မွတ္မိေသးတယ္

ၿပီးခဲ့တဲ့ သင္တန္းမွာတုန္းက လူကလည္းမ်ား။ သူတုိ႔ခမ်ာ အေတြ႕အႀကံဳ သစ္လည္း ျဖစ္ၾကျပန္ ဆိုေတာ့ မယံုၾကည္မႈေတြ၊ နားမလည္မႈေတြနဲ႕ ျငင္းခုန္ ေဆြးေႏြး လိုက္ၾကတာ ဆူညံပြက္ေလာ ရိုက္ေနေတာ့တာပဲ။ အဘိဓမၼာကုိ ေန႔စဥ္ ဘ၀ထဲ ခ်ျပတာကို သိပ္သေဘာ ေတြ႔ၾကတယ္။ ျမန္မာ့ လူမႈအသိုင္း အ၀န္းမွာ အဘိဓမၼာသေဘာ တရားေတြ ဘယ္ေလာက္ ထိုးေဖာက္၀င္ ေရာက္ေနတယ္ဆို တာ သိေစခ်င္တာနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာအေျခခံထားတဲ့ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္၊ ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြ ေတြးႀကံ ျပဳမူေနထိုင္ၾကပံုေတြကို မၾကာမၾကာေျပာျပျဖစ္တယ္။ အဲဒါကုိ အမ်ားစုက သေဘာက်ေပမဲ့ ဂ်ပန္မ ၂ေယာက္က သေဘာ မေတြ႔ၾက ဘူး။ တစ္ေယာက္က ကြယ္ရာမွာ '' ဘေႏၲ ကုသလ က တစ္ခါ လာလည္း ျမန္မာ၊ တစ္ခါလာလည္း ျမန္မာ။ သူ႔ျမန္မာေတြကိုပဲ အမႊမ္းတင္ေျပာေနေတာ့ တာပဲ။ ဒါဆို သူ႔အဘိဓမၼာသင္တန္းက ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ သင္တန္း ႀကီးျဖစ္ေန ေတာ့တာေပါ့။ ဒါဟာ တို႔ကုိ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေနာက္လိုက္ဘို႔ ေျပာေနတာနဲ႔ အတူတူပါဘဲ'' လို႔ အသံလႊင့္တယ္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ '' တို႔က အားလံုးကုိ အညီ အမွ်ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ႏိုင္ငံအားလံုး၊ လူမ်ိဳးအားလံုးဟာ သူ႔ယဥ္ ေက်းမႈနဲ႕သူ ရွိေနတာဘဲ။ ျမန္မာ တစ္ခ ုတည္းကုိပဲ ကြက္ေျပာေနတာကုိ တို႔မႀကိဳက္ဘူး၊ ညီညီမွ်မွ်ေျပာေစခ်င္တယ္'' လို႔ သင္တန္း ခ်ိန္မွာ ေျပာလာတယ္။ ''ငါက ျမန္မာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာ့အသိုင္း အ၀ုိင္းအ ေၾကာင္း ကို ငါသိတယ္။ မင္းတို႔ႏိုင္ငံအေၾကာင္းကုိ ငါေကာင္းေကာင္း မသိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့ အေၾကာင္းကုိ ငါေျပာျခင္းျဖစ္တယ္'' လို႔ ေျပာရတယ္။ ဒီဂ်ပန္ေတြဟာ တစ္ခါတစ္ ေလ အေတာ္ေလး ခြက်တယ္။ ဘာမွ မဟုတ္တာေလးနဲ႕လည္း ေရးႀကီးခြင္ က်ယ္ လုပ္တတ္ၾက တယ္။ သူတို႔ ၂ေယာက္အနက္ တစ္ေယာက္က ကေလးစိတ္။ သင္တန္းတြင္း ေဆြး ေႏြးျငင္းခံု ေနတုန္းမွာ စိတ္တုိင္းမက်ရင္ ထထျပန္သြားတတ္တယ္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ မ်က္လံုးႏွင့္ၾကည့္ရင္ အေတာ္ေလး ရိုင္းတဲ့ အျပဳအမူဘဲ။ အျခားတစ္ ေယာက္ကဆို တစ္ခါ တစ္ခါ ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ယူလာတတ္တယ္။ ၾကည့္ပါ ''ဘုန္း ေတာ္ႀကီး ပညာေရးဆိုတာ ဘုန္းႀကီး ရဟန္းေတြနဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္။ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြနဲ႕ မဆိုင္ဘူး၊ ဒကာ ဒကာမဆိုတာ ေက်ာင္းကုိ လွဴရုံပဲသြားရတာ လို႔ေျပာၾကတယ္ ဟုတ္ပါ သလား'' ''သတိပ႒ာန္သုတၱန္မွာ လူမႈ အသုိင္း အ၀ိုင္းနဲ႕ ကင္းေ၀းၿပီး ေတာထဲကို တရားအားထုတ္ရမယ္လို႔ေျပာတယ္။ အဲလိုဆိုရင္ လူမူအသုိင္း အ၀ိုင္းကုိ ေထာက္ပံ့ ကူညီႏိုင္ဘို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့'' စတာ စတာကုိ အတတ္ႀကီးလုပ္ ေမးလာတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမျပန္ေတာ့ ''သူမကုိ အဘိဓမၼာ သေဘာတရားေတြ သင္ၾကားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါေၾကာင္း '' ေျပာသြား ေသးတယ္။

ေျပာင္းလဲေနေသာ အရာမ်ား

အားလံုးဟာ ေျပာင္းလဲေနတဲ့သေဘာတရားလုိ႔ ဗုဒၶဘုရား မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။ ယခု သင္တန္းျပန္စခ်ိန္မွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ သင္တန္းအေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ မတူတဲ့ အေျခ အေနေတြကုိ ေတြ႔ရတယ္။ သင္တန္းသား အေတာ္နည္းသြားတယ္။ သင္တန္းမွာ သိသိသာသာႀကီး တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ေမးခြန္းေတြသိပ္ မလာၾကေတာ့ဘူး။ ျငင္းခုန္မႈေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ အဘိဓမၼာသေဘာ တရားေတြရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို နားလည္သေဘာ ေပါက္သြားၾကတဲ့ သေဘာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုလားေက်ာင္း သားေလး မေဂၤ့ရွ္ကေတာ့ '' သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေလာဘဆိုတဲ့ အခ်စ္ကုိ ဘာ့ေၾကာင့္ မေကာင္း ဘူး(အကုသုိလ္) လို႔ ေျပာရတာလဲ '' လို႔ ေမးလာတယ္။