Wednesday, November 30, 2011

သရဲ တေစၧ ေ၀ေလေလ



၂၆-၁၁-၁၁-ေန႔ ။

နံနက္ပိုင္းက ဘေႏၱ သုဒႆန ကားႏွင့္လာေခၚသျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲ အိမ္တစ္အိမ္ ကုလားဒကာေလး တစ္ေယာက္၏ ေမြးေန႔ပြဲသုိ႔ လုိက္သြားသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ပရိတ္ ၂ သုတ္ရြတ္ဖတ္၊ တရားစကားေလး အနည္းငယ္ေျပာ၊ ဆက္ကပ္သည့္ ကုလား ခ်ပါတီဆြမ္း ဘုဥ္းၿပီး ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိန္ကား  ေန႔ ၁ နာရီ ရွိၿပီမို႕ အေဆာင္ျပန္၊ အနားယူ၊ စာၾကည့္ စာက်က္လုပ္ခ်င္သည္။ သုိ႔ေသာ္ တစ္ျခား အိမ္တစ္အိမ္သုိ႔ ဆက္သြားမည္ဆုိ၍ လိုက္ပါ သြားရျပန္သည္။ ထုိအိမ္ကား အျခား အိမ္မဟုတ္ အသိ ဒကာေလး နိခိလ္ တို႔ အိမ္ျဖစ္သည္။ ယမန္ႏွစ္က သူ၏ တူေတာ္ေမာင္ ၂ ႏွစ္ျပည့္ ေမြ႕ေန႕ပြဲ ဖိတ္သျဖင့္ ဤအိမ္သုိ႔ တစ္ႀကိမ္ ေရာက္ဘူးသည္။ ေရွးေဟာင္း အာဂ်င္တာ၊ ရိုလာ ေဒသသုိ႔ ေလ့လာေရး ခရီး အတူသြားဘူး သျဖင့္လည္း အခ်င္းခ်င္း ရင္းႏွီး သိကၽြမ္းၾကသည္။ နိခိလ္ က အိမ္ေရွ႕မွ ေစာင့္ႀကိဳၿပီး အိမ္အေပၚ သုိ႔ ေခၚေဆာင္သည္။ ငါးထပ္ေျမာက္ရွိ မိသားစု အခန္းသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ အသင့္ ေစာင့္ႀကိဳေနေသာ နိခိလ္၏ မိသားစု (မိဘႏွစ္ပါး၊ အစ္မ၊ တူ၊ တူမမ်ား) ကိုေတြ႕ရ သည္။ ေနရာထုိင္ခင္းေပးၿပီး ၀တ္ျပဳ ကန္ေတာ့ၾကသည္။ ေရွးဦးစြာ ဘေႏၲ သုဒႆန ႏွင့္ စကား စျမည္ ေျပာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘေႏၲသုဒႆန၊ နိခိလ္၊ နိခိလ္ ၏ အစ္မႀကီးႏွင့္ တူမျဖစ္သူ သူငယ္မတို႔ အိမ္အေနာက္ဘက္ ၀င္သြားၾက သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေနရာတြင္ က်န္ရွိေနေသာ နိခိလ္၏ အစ္မငယ္က အဂၤလိပ္လုိ ေျပာၿပီး ရွင္းျပသည္။ သူငယ္မသည္ စိတ္ဂေယာက္ ဂယက္ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ သရဲ တေစၦမ်ားကုိ ျမင္ျမင္ေနရသည္ ဟု ေျပာေၾကာင္း၊ ယမန္ေန႔က လဲသြားၿပီး နာရီ၀က္ခန္႔ ေမ့ေမ်ာ သြားေၾကာင္း။ ေဆးခန္းျပၾကည့္ရာ ဆရာ၀န္က ဘာမွ် မဟုတ္ ဟု ေျပာေၾကာင္း စသည္။ မၾကာမီ ဘေႏၲသုဒႆန တုိ႔ ျပန္ထြက္ လာၾကၿပီး ေနရာတြင္ တစ္ဖန္ စကား ေျပာေဟာၾကျပန္ သည္။ သူငယ္မသည္ က်န္းမာ သန္စြမ္းေသာ ခႏၵာကိုယ္ အေနအထားရွိ၏။ အသက္မွာ ၉ ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးသည္ ဟု ဆုိေသာ္လည္း ၁၃၊ ၁၄ အရြယ္ဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ ထြားႀကိဳင္းမႈရွိ။  ဟန္အမူအရာ သြက္လက္လန္းဆန္းေနသျဖင့္ စိတ္ပုိင္းဆိုင္ရာ ဖိအားေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိုင္။ အရြယ္ေရာက္သျဖင့္ စိတ္ကစား သည့္ အေနမ်ိဳးျဖစ္ဖို႔မ်ားမည္။ သုိ႔ေသာ္ သရဲ တေစၦ အေမွာင့္ ပေယာဂ ၀င္ပူးတာလုိ ျဖစ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ စုန္း နတ္ ပေယာဂ အတတ္ေပါလွေသာ အိႏၵိယလိုေနရာမ်ိဳးတြင္ အျခား ပေယာဂ မဟုတ္ဟုလည္း မေျပာ ႏုိင္ျပန္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ညွိဳးငယ္ ေျခာက္ျခားေနေသာ မိသားစုအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ျဖစ္ေစေတာ့  ဘုရား တရား အသံ ေပးဘို႔ လုိအပ္သည္ ဟု အၾကံရသျဖင့္ ဒကာ နိခိလ္ အား ပရိတ္ေရ၊ ပရိတ္ခ်ည္ ျပင္ဆင္ခိုင္း သည္။ သူငယ္မအား အလယ္ထားကာ ပရိတ္ခ်ည္ကို အားလံုး ၀ိုင္း၀န္းကိုင္ေစ သည္။ ေရခြက္ကို လက္က ကိုင္လ်က္ ရတနသုတ္၊ ေမတၱသုတ္၊ ေဗာဇၥ်င္သုတ္၊ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဂုဏ္ ေတာ္မ်ား၊ ယံဒုႏၷိမိတၱံ ၃ ဂါထာ၊ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္း၊ သမၺဳေဒၶ ဂါထာေတာ္တို႔ကုိ အသံက်ယ္ က်ယ္ ထား ရြတ္ဖတ္ေပးသည္။ ပရိတ္ရြတ္ ေနစဥ္ ကေလးမ က ထေအာ္သျဖင့္ အရြတ္အဖတ္ မပ်က္ ပရိတ္ေရျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ေတာက္ေပးရသည္။ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ၿပီးေသာ္ ပရိတ္ေရကို သူငယ္မအား အ၀ ေသာက္ေစ သည္။ ပရိတ္ခ်ည္ကို လက္တြင္ ခ်ည္ေပးလိုက္သည္။ ပရိတ္ေရ ေသာက္လိုက္ေတာ့ ငါ ဘာျဖစ္မွာလဲ ဟင္ သူငယ္မ က ေမးသည္။ ဘဂ၀ါ ဗုဒၶ ၏ စြမ္းအားမ်ား မင္းရဲ႕ ခႏၶာ ကုိယ္ထဲကုိ ေရာက္သြားၿပီျဖစ္လို႔  ဘာကိုမွ် ေၾကာက္စရာ မလုိေတာ့ေၾကာင္း။ ယခု မင္းက ဘဂ၀ါ ဗုဒၶ ရဲ႕ သမီးေတာ္ စူပါမိန္းခေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ အားေပးစကား ေျပာရသည္။ ထုိအခါ သူငယ္မႏွင့္ မိသားစု သည္ အတိုင္းထက္အလြန္ ၀မ္းသာရႊင္ပ်ေနၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္က သူငယ္မ ျဖစ္က တည္းက အရွင္တုိ႔ကို သတိရတာ၊ ယခုလို ႀကြလာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းထားလဲ ဟု ၀မ္းသာ အားရေျပာသည္။ သူငယ္မလည္း  ရႊင္ပ်ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ စကား မ်ားစြာ ေျပာလာသည္။ ငါ အခု ဘာမွ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး၊ ဘဂ၀ါ ဗုဒၶရဲ႕ တန္ခိုးေတြ ငါ့ထဲ ေရာက္ လာၿပီ၊ သရဲ တစၧလာလည္း ဒီမွာဆိုၿပီး  ဒီပရိတ္ ခ်ည္ကို ျပလိုက္မယ္ ဟု ေျပာသည္။ မင္းအေနနဲ႔ ဘဂ၀ါဗုဒၶ အား ေန႔စဥ္ နံက္တိုင္း ေရခ်မ္းကပ္ လွဴသင့္ေၾကာင္း၊ ေရခ်မ္းကပ္လွဴတာနဲ႔ မင္းဘ၀ ဟာ ေရခ်မ္းလို႔ ေအးျမ ခ်မ္းသာ လာမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကာင္း ေျပာရသည္။ သူငယ္မသည္ ညညအခါ တေစၦ သရဲ ဇာတ္ကားမ်ားကို ၾကည့္ေလ့ရွိ သည္ဟုဆို သည္။ သူမ၏ ကြန္ပ်ဴတာတြင္ သရဲ တေစၧ ဂိန္းမ်ားကုိ ထည့္ထားၿပီး ဂိန္းကစားသည္ ဟု ဆိုသည္။ အတန္း ဆရာမႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သရဲ တကယ္ရွိသည္ ဟု ေျပာထား သည္ကုိလည္း နားထဲစြဲေနသည္။ ထုိေၾကာက္စိတ္မ်ားသည္ ထိန္းမရေအာင္ ျဖစ္လာၿပီး သူမ၀န္းက်င္တြင္ တေစၦ၊ သူရဲမ်ား အၿမဲလို ရွိေန သည္ ဟု စိတ္ထဲ ထင္မွတ္လာသည္။ တံခါးဖြင့္ ထားသည္ကုိ မၾကည့္ရဲ၊ အသံၾကားလွ်င္ ေၾကာက္လန္႔ ယုတ္စြအဆံုး သူမ ဆံပင္ ေလခတ္၍ လႈပ္သည္ကုိပင္ တေစၧေတြက လာလႈပ္ေပးေနတာ ဟု ဆုိသည္။ မတ္တပ္ရပ္၍ စကားေျပာေနစဥ္ သူငယ္မသည္ ရုတ္တရက္ ေနာက္သုိ႔ လဲက်သြားသည္။ အသက္ရႈ၊ မ်က္စိမွိတ္ တုပ္မွိတ္တုပ္ လုပ္ေနသည္ကို ေတြ႔သျဖင့္ ဘာမွမျဖစ္ဟု သိရသည္။ ခဏအၾကာ ျပန္ထလာၿပီး စကားေျပာသည္။ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ထိသြားေသာ သူမေခါင္းကုိ ပြတ္ေနသည္။ မင္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ မင္းမွာ  စိတ္စြမ္းအားေတြ ရွိေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မင္း အားေကာင္းတုိင္း ခဏခဏ ကၽြမ္းထုိးတာမ်ိဳးေတြ လုပ္မျပပါနဲ႔ ဟု ေျပာလိုက္သည္။ အျပန္လမ္းတြင္ ဘေႏၲသုဒႆနက ဒီ ကေလးမ အပ်ိဳးစိတ္ ေပါက္ လာတာပါ ဟု ေျပာသည္။ ဟုတ္တာေပါ့ ဒီအရြယ္ဆိုတာ သစ္ရြက္ ကေလး ေလတုိက္ လို႔ ေ၀့၀ဲလာတာကို ၾကည့္ၿပီး အေၾကာင္းမဲ့ ၿပံဳးတတ္တဲ့ အရြယ္ မဟုတ္လား။ … ေၾသာ္ သရဲ တေစၦ ေ၀ေလေလ…

Wednesday, November 23, 2011

အတန္းမ်ားနဲ႔ ခ်ာခ်ာလည္

(M.PHILL) အမ္းဖီး တန္းကို တက္ေနသည္။ သင္သည့္ ဘာသာရပ္မ်ားကား မ်ားလြန္းစြ။ ဖီလိုဆိုဖီ၊ အင္ဒိုေလာ္ဂ်ီ၊ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္၊ ရီဆာခ်္မက္သုိေလာ္ဂ်ီ၊ ေဘသဇခႏၵက၊ ဇိနာစရိတ။ တစ္ပတ္လွ်င္ ၆- ရက္။ စာတမ္းမ်ားက ေရးရေသးသည္။ အတန္းေတြစတယ္ ဆိုရင္ပဲ ဆရာမက ေျပာသည္။ မင္းတို႔ အေဆာင္ကုိ မျပန္ၾကနဲ႔၊ စာၾကည့္တုိက္မွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ၾက တဲ့။ စာၾကည့္ တုိက္ႏွင့္ အင္တာနက္ကုိ အသံုးျပဳခိုင္းထားသည္။ အင္ဒိုေလာ္ဂ်ီဆရာမကလည္း သူ၏ ဘာသာရပ္ကို လက္ေတြ႔လုပ္ခိုင္းသည္။ ေရွးေဟာင္း ေက်ာက္စာမ်ား ကို ေရးရသည္။ ဖတ္ရသည္။ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္ ဆရာမကေတာ့ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္ ေတြအေၾကာင္း သုေတသန လုပ္ခိုင္းသည္။ အိႏၵိယတစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ အစိုးရ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္ဌာနမ်ားကို စာရင္ေကာက္ စာတမ္း တင္ခိုင္း သည္။ ရီဆာခ်္မက္ သုိေလာ္ဂ်ီကိုလည္း သုေတသနစာတမ္းမ်ားကို ေပး၍ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေရးခုိင္းသည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ေရးဘို႔ ေနေနသာသာ ေရးထားသည္ကုိပင္ ဖမ္းမမိပါဟု ေျပာၾကည့္ေသာ အခါ မင္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္၊ ေရးဘို႔ရာ မင္းတာ၀န္ ဟု ေျပာသည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေရး ဘို႔ စာတမ္း ၂ေစာင္ေပးထားရာ တစ္ေစာင္မွ မတို႔ရေသး။ ေဘသဇခႏၵက ဆရာမႀကီးကလည္း က်မ္းစာလာ ေဆးအေၾကာင္းမ်ားကို ခရာေရ လႊတ္ ေျပာ ျပ သည္။ ဇိနာစရိတ ဆရာကလည္း က်မ္းဆရာ၊ က်မ္း၏ အာေဘာ္မ်ားကို ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပခိုင္းထားသည္။ ဖီလိုဆိုဖီဆရာႀကီးကလည္း ၁၈-ရာစုႏွစ္က အေတြးအေခၚဆရာႀကီးမ်ား၏ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ဖီေလာ္ အေၾကာင္းမ်ားကုိ ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ ေျပာျပသည္။ ေျခခ်င္းလိမ္ေနေသာ ဖီေလာ္ဆရာႀကီးမ်ား၏ မၿပီးႏိုင္ေသာ ဒႆနပညာရပ္မ်ားကို ေငးေမာ နားေထာင္ေနရံုမွတစ္ပါး ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေပ။ ဒီလ ၁ ရက္မွ ၁၈ ရက္အထိ တကၠသုိလ္ ဧည့္ေဆာင္တြင္ ပါဠိ ဌာနက ႀကီးမွဴး ျပဳလုပ္သည့္ မဏိစူဒ ဇာတ္ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ workshopကိုလည္း တက္ေရာက္ခဲ့ေသးသည္။ ဂ်ာမနီနိုင္ငံမွ ေဒါက္တာ ဟန္္နိသည္ သမၼိတိယဂိုဏ္ လား ေရွးေဟာင္း ဇာတ္ေတာ္တစ္ခုျဖစ္သည့္ ဤဇာတ္ကို မင္ႏ်ဴစစ္ ကရစ္မွ ရိုမန္၊ ရိုမန္မွ အဂၤလိပ္ဘာသာ သုိ႔ ျပန္ဆိုခဲ့သည္။ ၄င္း၏ ဘာသာျပန္ခ်က္မ်ားကို ဆန္စစ္ကရစ္၊ ပါရာကရစ္၊ ပါဠိတတ္ ကၽြမ္းသည့္ ဆရာႀကီး မ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ ခ်ျပၿပီး အႀကံဥာဏ္မ်ားကုိ ရယူျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိဘာသာ ျပန္အလုပ္ရံုကို နံက္ ၁၀ နာရီမွ ၁၊ ေန႔ ၂ နာရီမွ ၅ နာရီ ျပဳလုပ္သည္။ ၁၈ ရက္ျပည့္ေသာအခါ တက္ေရာက္ေလ့လာသူမ်ားကုိ လက္မွတ္ မ်ားေပးအပ္သည္။ ဤအလုပ္ရံုအေတြ႕အႀကံဳမွ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္ အေၾကာင္း၊ ဘာသာျပန္ လုပ္ငန္းအေၾကာင္း မ်ားကို ထဲထဲ၀င္၀င္ သိနားလည္ခဲ့ရသည္။ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္မ်ားသည္ ဘာသာရပ္ အားလံုး ၏ ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္သည္။ ဥပမာ- ပါဠိ၊ ဆန္စစ္ကရစ္၊ ပါရာကရစ္၊ ဟင္ဒီ၊ မာရတီ ဘာသာရပ္မ်ား၏ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္သည္ ေဒ၀နာဂရီျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္၊ ဂ်ာမာန္၊ စပိန္ စသည္မ်ား၏ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္သည္ ရိုမာန္ျဖစ္ သည္။ အိႏၵိယတစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ ဘာသာရပ္မ်ား၏ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္ သည္ စုစုေပါင္း ၁၅ ခုရွိသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံသုံုး ရူပီ ေငြ ၅ ရာတန္ႏွင့္ ၁၀၀၀ တန္မ်ားတြင္ ထုိမင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္မ်ားကို ထည့္သြင္းျပထား သည္ကုိ ေတြ႔ႏို္င္ သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျမန္မာ၊ မြန္၊ ပ်ဴစာေပတို႔၏ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္သည္ အိႏၵိ ယႏိုင္ငံ ျဗဟၼီအကၡရာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ဟုတ္တာေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ႏိုင္ငံကို ဗရမာ လို႔ ေခၚတာေလ။ ဟု အတန္းဆရာမ က ေျပာျပသည္။ အင္ဒို ေလာ္ဂ်ီဆရာမ၏ သင္တန္းသည္ မ်ားစြာ စိတ္၀င္စား စရာေကာင္းသည္။ ေခတ္ အလိုက္တည္ရွိခဲ့ေသာ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အအံု၊ ေက်ာက္စာ၊ လႈိုဏ္ဂူ၊ ပုထိုး၊ ေနရာမ်ားကို ကြန္ပ်ဴတြင္ ဓာတ္ပံုမ်ားျဖင့္ ျပသသင္ၾကားသည္။ အေဆာက္ အအံု၊ ရုပ္တု၊ ေက်ာက္တုိင္၊ ေက်ာက္စာ စသည္မ်ားကို ဘီစီ (၃) ရာစု ကတည္းက ဗုဒၶဘာသာ က အေစာ ဆံုး ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္ ဟုသိရသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္မ်ား သည္ ဗုဒၶ၀င္၊ ဇာတ္ေတာ္မ်ား ကို ဘုရား ေက်ာင္း တန္ေဆာင္းတို႔တြင္ လူအမ်ား ျမင္သာေအာင္ ထုဆစ္ျပသ ထား ေလ့ရွိၾကသည္။ ဤနည္းျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာကို လူအမ်ားသိရွိလာၿပီး တိုးတက္ျပန္႔ ပြားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာမက ေျပာျပသည္။ မင္ႏ်ဴစစ္ကရစ္ အေၾကာင္းကို မင္ႏ်ဴစစ္ ကရစ္ သင္တန္းဆရာမထက္ အင္ဒိုေလာ္ ဂ်ီသင္ ဆရာထံက ပိုမို သိနားလည္ခြင့္ရသည္။ အင္ဒိုေလာ္ဂ်ီ ဆိုသည္မွာ အႏၵိယ ႏိုင္ငံလံုး ဆိုင္ရာ ေရွးေဟာင္းမ်ားကို လုိက္စားသည့္ ပညာရပ္ကို ဆုိျခင္းျဖစ္သည္။