Friday, October 15, 2010

သံုး၍ မကုန္ေသာ ရတနာတံုး ရတနာခဲမ်ား

အိႏၵိယသို႔ ပညာေတာ္သင္သြားမည့္အေၾကာင္း နီးစပ္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေျပာျပရင္း ႏႈတ္ဆက္ စကားဆိုရသည္။ ထိုအခါ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ စကားမ်ားကုိ ေျပာ၍ ျပန္လည္ ႏႈတ္ဆက္ စကားဆုိၾကသည္။ အိႏၵိယသို႔ ပညာေတာ္ သင္သြားျခင္းကုိ လူငယ္အမ်ားစုက သေဘာ ေတြ႕ၾကၿပီး လူႀကီးမ်ားကမူ သံေ၀ဂသံျဖင့္ သတိေပးစကားႏွင့္ အားေပးစကားမ်ားကုိ ေျပာၾကသည


ၾသ၀ါဒကထာ

ဆရာသမားမ်ားကို ခရီးသြားခါနီး၌ ကန္ေတာ့ပန္းဆင္ရသည္မွာ ျမန္မာတုိ႔၏ မြန္ျမတ္ အထက္တန္းက်လွေသာ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ ကန္ေတာ့သျဖင့္ ဆရာသမား မ်ားထံမွ ဘ၀အတြက္ အေရးပါေသာ ၾသ၀ါဒကထာမ်ားကို နာယူခြင့္ရသည္။ ဤ၌ စာေရးသူ အား စာေရးသူ၏ ဆရာသမားမ်ားက ေပးလုိက္ေသာ အဆံုးအမမ်ားကုိ စုစည္း၍ မွ်ေ၀လုိက္ပါသည္။


ေကာင္းေကာင္းေန

ပထမဦးစြာ ရြာဦးေက်ာင္း ငယ္ဆရာေတာ္ကို ကန္ေတာ့ေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္း ၾသ၀ါဒေပး ေတာ္မူသည္။


'' ေကာင္းေကာင္းေန ဒါပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ ''


ဆရာေတာ္သည္ သြာကၡ်ာပါဒ ေလငန္းျဖတ္ထား၍ ေကာင္းေကာင္း စကားမေျပာႏိုင္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ စကားေကာင္းကုိမူ ေကာင္းေကာင္းေျပာႏိုင္သည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ ေကာင္းေကာင္း ေနတဲ့။ မွန္လိုက္တဲ့စကား။ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ခ်ဴပ္မိတဲ့စကား။ ေလာကႀကီးထဲ၌ ေကာင္း ေကာင္းေနတတ္ဘို႔ရာ အေရးႀကီးသည္။ အမ်ားစုေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ေကာင္းေကာင္း မေနတတ္ၾကသျဖင့္ ႀကီးပြားသင့္သေလာက္ မႀကီးပြားဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ အခ်ိဳ႕ေကာင္းေကာင္း မေနၾကသျဖင့္ အတိဒုကၡပင္ ေရာက္သြားၾကသည္။ ေကာင္းေကာင္း ေနဆိုသည္မွာ အေျပာ အဆို အေနအထိုင္ အႀကံအစည္ အားလံုးကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကံစည္ ျပဳလုပ္ ေျပာဆို ေနထိုင္ပါဟု ဆိုလိုသည္။ စာေရးသူအတြက္ တန္ဘိုးျဖတ္၍ မရေသာ ပတၱျမား တစ္လုံုးကို ရရွိလုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။


လူေပါင္းမမွားေစနဲ႔

၀က္လက္ၿမိဳ႕သည္ စာေရးသူတို႔၏ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ စာေရးသူ၏ ရြာႏွင့္ ၀က္လက္ၿမိဳ႕သည္ ၁ မိုင္ခြဲေလာက္သာ ေ၀းသည္။ ၀က္လက္ၿမိဳ႕ အုတ္တိုက္ေက်ာင္းသည္ စာေရးသူ ငယ္စဥ္က ပညာသင္ၾကားခဲ့ရာ ေက်ာင္း တုိက္ျဖစ္သည္။ တုိက္ေက်ာင္းဆရာေတာ္သည္လည္း စာေရးသူ၏ ငယ္ဆရာတစ္ဦးပင္ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ သည္ စာေရးသူ၏ အိႏၵိယပညာေတာ္သင္ ခရီးျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ပညာသင္စရိတ္ မတည္ေပး၍ အေကာင္ အထည္ေဖၚေပးေတာ္မူခဲ့သည္။ အျခားနီးစပ္ရာ ဒကာဒကာမမ်ားကိုလည္း ႏႈိးေဆာ္ေပးေတာ္မူခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္အား ကန္ေတာ့ေတာ့ ဆရာေတာ္က ၾသ၀ါဒကထာေပးေတာ္မူသည္။


'' ပညာေရးကို ႀကိဳးစားသင္ယူ၊ လူေပါင္းမမွားေအာင္ သတိထား ''


အလြန္႔အလြန္ တန္ဘိုးႀကီးေသာ ရတနာတစ္လံုးကုိ စာေရးသူ ရလုိက္ျပန္ေပၿပီ။ လူေပါင္းမမွား ေစနဲ႕တဲ့။ ဟုတ္လုိက္ေလ။ ဘ၀တြင္ အေပါင္းအသင္းသည္ အလြန္အေရးပါပါသည္။ မည္ ေလာက္ေကာင္းသည္ဆိုေသာ ပုဂၢိဳလ္ပင္ျဖစ္ေစ အေပါင္းအသင္း မေကာင္းပါက မေကာင္း ေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ အေပါင္းအသင္းသည္ နီးရာကူးဆက္ တတ္ေသာ မီးႏွင့္တူပါသည္။ မေကာင္းေသာ အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္ ဆိုးသြမ္းေသာ အမူအက်င့္မ်ားကို အလြယ္တကူ ျပဳလုပ္ႏိုင္ၿပီး ဆိုးသြမ္းေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေပါင္းအသင္းသည္ ဘ၀၌ အလြန္အေရးပါလွေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ က အေပါင္းအသင္းကုိ သတိႏွင့္ ေပါင္းသင္းဘို႔ အထူးသတိေပး ေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္။





Sunday, October 3, 2010

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဘိဓမၼာအသင္း တတိယအႀကိမ္ အစည္းအေ၀း

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဘိဓမၼာအသင္း ၾကားျဖတ္ အစည္းအေ၀းကို ၃-၁၀-၂၀၁၀ တနဂၤေႏြေန႔ ေန႔လည္ ပိုင္းက ပူေနးၿမိဳ႕ ပူေနးတကၠသုိလ္ အသင္း၏ တည္ရာဌာနျဖစ္သည့္ ဗုဒၶ၀ိဟာရေက်ာင္းတုိက္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အစည္းအေ၀းသုိ႔ အသင္း၏ ဥကၠ႒ ဘေႏၲသုဒႆန၊ သင္တန္းနည္းျပ အရွင္ကုသလ၊ အသင္း၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ဆရာ ဆန္ေဂ်း တန္ဘာဂရိတ္၊ ထိုင္းႏုိင္ငံ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ေက်ာင္းသား မစၥတာ ဥတန္း၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ပီအိပ္ခ်္ဒီေက်ာင္းသူ မစ္ အာခ်္ တို႔တက္ေရာက္ၾကသည္။ ယခုအခါ တကၠသုိလ္၏ အစမ္းစာေမးပြဲမ်ား က်င္းပေန ခ်ိန္ျဖစ္၍ အျခား အသင္းသားမ်ား တက္ေရာက္ႏိုင္ျခင္း မရွိၾကေပ။

အစည္းအေ၀းကုိ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီအခ်ိန္တြင္ နေမာႆ သံုးႀကိမ္ရြတ္ဆို ဘုရားကန္ေတာ့ဖြင့္လွစ္ၿပီး အခမ္း အနားမွဴး ဆရာ ဆန္ေဂ်းက အစည္းအေ၀း ေခၚယူရျခင္းအေၾကာင္း ႏွင့္ ေဆြးေႏြးရမည့္ အဓိက အေၾကာင္း အရာမ်ားကုိ ေျပာျပသည္။ ဆရာဆန္ေဂ်း တင္ျပေျပာဆုိသည္မွာ-

ေဒလီမွ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားက အသင္း၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကုိ သေဘာက်၍ အဖြဲ႕ခြဲတစ္ခုအေနျဖင့္ ေဒလီတြင္ သင္တန္းမ်ား ပုိ႔ခ်ရန္ ေတာင္းဆုိမႈမ်ား ျပဳလာေၾကာင္း။ ထိုအတြက္ အသင္းႀကီးအေနျဖင့္ မည္ကဲ့သုိ႔ ကူညီပံ့ပိုးမႈမ်ားျပဳလုပ္ရမည္ကုိ အႀကံျပဳတင္ျပၾကေစလုိေၾကာင္း၊ ထိုႏွင့္ တစ္ဆက္တည္း ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္ မ်ား သီတင္းသံုးၾကသည့္ ဟုိက္ဒရာဘတ္၊ ပန္ဂ်တ္၊ ဗာရာဏသီ၊ ဗုဒၶဂယာ စသည့္ အျခား ေနရာမ်ားတြင္လည္း သင္တန္းမ်ား တိုးခ်ဲ႕ေဆာင္ရြက္ဖို႔ အစီအစဥ္မ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ေၾကာင္း။ ထိုအတြက္ အႀကံျပဳတင္ျပၾကဖို႔ ယခုလို အစည္းအေ၀း ေခၚယူရျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျပာဆုိသည္။

ေဒလီအဖြဲ႕ခြဲအတြက္ အဖြဲ႕၏ စည္းမ်ဥ္းဥေပသမ်ား၊ ျပဓာန္းက်မ္းစာမ်ားကို ေပးပုိ႔ေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ အဖြဲ႕၏ ရုံးစုိက္ဌာနသည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း။ ထုိအတြက္ အိႏၵိယနယ္ခံ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ပါ၀င္ေဆာင္ ရြက္ရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း။ ေနရာ ဌာနအခက္အခဲျဖစ္က ဥကၠ႒ (ေက်ာင္းသား) ၏ အခန္းသည္ပင္ ရုံးဌာန ႏွင့္ သင္တန္းဌာန ျပဳလုပ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ သစ္ပင္ေအာက္။ ျမက္ခင္းျပင္မ်ားသည္လည္း သဘာ၀ သင္တန္းဌာန မ်ားျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ေနရာဌာနအတြက္ႏွင့္ အသင္း၏ အဓိက လုပ္ငန္းျဖစ္သည့္ သင္တန္းခ်ပို႔ သင္ၾကားမႈမ်ား ေႏွာက္ေႏွးၾကန္႔ၾကာမႈ မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း။ အလားတူ အျခားေနရာမ်ား၌ သင္တန္းအဖြဲ႕ခြဲမ်ား တုိးခ်ဲ႕ေဆာင္ ရြက္ျခင္းကုိ ႀကိဳဆုိ အားေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ ေဆြးေႏြး အႀကံျပဳၾကသည္။

အဖြဲ႕ခြဲအတြက္ တာ၀န္ခံ ေဆာင္ရြက္ၾကမည့္ ေဒလီ( တကၠသုိလ္) ရွိ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ အရွင္ ဇာဂရာလကၤာရ ႏွင့္ မစၥတာ အာမိုလ္ မဒမီ တုိ႔ထံ တုိက္ရုိက္ဆက္သြယ္၍ အေၾကာင္းၾကားၾကသည္။ ၄င္းတုိ႔ ႏွစ္ဦးလံုးထံမွ ေဒလီ အဖြဲ႕ခြဲကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကုိင္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္ၾကသည္။

အစည္းအေ၀းကုိ ေန႔ ၁း၁၅ မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ေအာင္ျမင္စြာ ရုပ္သိမ္းခဲ့သည္။


ုKM

(၄-၁၀-၂၀၁၀)

Friday, October 1, 2010

ဗုဒၶဘာသာ ေလာ့ဂ်စ္ခ္ သင္တန္း


အိႏၵိယႏိုင္ငံ မဟာရ႒စတိတ္ ပူေနးၿမိဳ႕ ပူေနးတကၠသုိလ္ ပါဠိဌာနမွ ႀကီးမွဴးက်င္းပသည့္ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ ပါဠိအထိမ္းအမွတ္ေန႔အျဖစ္ ပါဠိဌာန သင္တန္းခမ္းမေဆာင္တြင္ အထူးသင္တန္းတစ္ခုဖြင့္လွစ္ျပသခဲ့သည္။ ၄င္းသင္တန္းအမည္မွာ Language and Logic from Buddhist Perspective ျဖစ္သည္။ သင္တန္းဆရာမွာ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ကုိလန္ဘိုသီရိလကၤာ တကၠသုိလ္မွ ပါဠိဌာနမွဴး ေဒါက္တာ အာသကၤတိလကရေတလ္ျဖစ္ သည္။ ဆရာသည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဟာ၀ါရီကၽြန္း တကၠသုိလ္မွ ဗုဒၶဇင္ ေလာ့ဂ်ခ္ စာတမ္းျဖင့္ ေဒါက္တာဘြဲ႕ကုိ ရရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။


သင္တန္းကာလမွာ ၁၆-၉-၂၀၁၀ မွ ၃၀-၉-၂၀၁၀ ေန႔အထိ ျဖစ္ၿပီး တစ္ရက္ျခားသင္ျပသည့္ Lecture series ျဖစ္သည္။ သင္တန္းခ်ိန္မွာ နံက္ ၉း၀၀ နာရီ မွ ၁၁း၀၀အထိျဖစ္သည္။

သင္တန္းသုိ႔ ပါဠိဌာန ဌာနမွဴး ေဒါက္တာ ေဒ၀ကာ ဦးေဆာင္သည့္ ဆရာ ဆရာမမ်ား၊ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္း သူမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား၊ စိတ္ပါ၀င္စားသူမ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။

ဆရာသည္ သင္တန္းတြင္

1. Introduction: Language, Logic and Reality.

2. Limits of Language: silence and the claim of ineffability.

3. Buddhist attitude to Language.

4. Logic, reality and truth.

5. Logic in the discourses of the Buddha and in the Abhidhamma.

6. Problems from Buddhist Logic 1

7. Problems from Buddhist Logic 2


ေခါင္းစည္းမ်ားျဖင့္ ေလာ့ဂ်စ္ခ္ နည္းမ်ားကုိ ေထရ၀ါဒ မဟာယာနက်မ္းစာအဆိုအမိန္႔မ်ားကို ပံုစံထုတ္ျပၿပီး ေ၀ေ၀ဆာဆာ တင္ျပေဆြးေႏြးသြားသည္။ သင္တန္းၿပီးခ်ိန္တိုင္းတြင္ သင္တန္းသားမ်ား၏ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ေျဖၾကားသည့္ အစီအစဥ္လည္း ပါရွိသည္။

သင္တန္းသုိ႔ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ အရွင္ကုသလသည္ ေန႔စဥ္တက္ေရာက္ ေလ့လာၿပီး အခ်ိဳ႕ေမးခြန္းမ်ားကုိ ေမးျမန္းခဲ့သည္။ အရွင္ကုသလ ေမးသည့္ ေမးခြန္းအခ်ိဳ႕မွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္။

အရွင္။ ။ဆရာ ဆရာသည္ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ မုနိ(ဗုဒၶ) သဒၵါ တုိ႔ကုိ SILENt PERSON ဟု ဘာသာျပန္ ေျပာဆုိသြား ပါသည္။ ၄င္း ဘာသာျပန္ခ်က္မ်ား မွန္မမွန္ ဆရာ ဘယ္လိုေျပာႏိုင္ပါသလဲ။


ဆရာ။ ။အစဥ္အလာ အရ မုနိ ဆုိသည္မွာ ေတာထဲတြင္ ေနထုိင္ၿပီး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနထိုင္သူမ်ားကုိ ဆိုသည္။ ဓမၼပဒတြင္လည္း ယင္းကဲ့သုိ႔ ႏႈတ္ဆိတ္သူကို ရည္ညႊန္းေျပာဆိုထားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယင္းကဲ့သုိ႔ ဘာသာျပန္ျခင္းျဖစ္သည္။

အရွင္။ ။အစဥ္အလာကုိ မေျပာလုိပါ။ ဗုဒၶပိဋကတ္ႏွင့္ ဆိုင္ေသာ က်မ္းစာမ်ားတြင္ မုနိသဒၵါ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကုိ မေျပာပါ။ မုနာတိ ဇာနာတီတိ မုနိ ဟု တတ္သိနားလည္သူ ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကုိ ျပပါသည္။ ဓမၼပဒတြင္လည္း ထိုအတုိင္းပင္ ေျပာထားပါသည္။ ပေစၥကဗုဒၶါဆုိသည္မွာလည္း သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္မွ တစ္ပါးေသာ သီးျခား ျဖစ္ေသာ ဘုရားရွင္ကုိသာ ဆုိပါသည္။ တိတ္ဆိတ္သူဟု တုိက္ရိုက္မဆိုပါ။

အရွင္။ ။ယဒနိစၥံ တံ ဒုကၡံ။ ယံ ဒုကၡံ တဒနတၱာ။ ဟု သံယုတ္တြင္ လာသည္ကုိ အနိစၥ မွ ဒုကၡ၊ ဒုကၡမွ အနတၱ၊ တဖန္ ဆရာက ေလာ့ဂ်စ္ခ္ နည္းျဖင့္ ယဒနိစၥံ တဒနတၱာ - အနိစၥလည္း အနတၱကို ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ဟု ေျပာဆုိသြားပါသည္။ အဂၤုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္ ေမဃိယသုတ္တြင္ ဘုရားရွင္က အရွင္ေမဃိယ အားေျပာသည့္ စကားတစ္ခြန္းရွိပါသည္။ ၄င္းမွာ ေမဃိယ အနိစၥကုိျမင္ရင္ ဒုကၡ၊ အနတၱတို႔ကုိ ၊ ဒုကၡကုိ ျမင္ရင္ အနိစၥ၊ အနတၱတို႔ကို အလိုလုိျမင္သည္ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ အနိစၥသည္လည္း အနတၱကုိျဖစ္ေစႏုိင္ေသာ အခ်က္မွာ ထင္ရွားပါသည္။

ဆရာ။ ။ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ အကုိးအကားတစ္ခု ရ၍ ပုိမိုျပည့္စံုသြားေစပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕က ဒုကၡကို မယံုၾကပါ။

အရွင္။ ။ေလာ့ဂ်စ္ခ္ ဘာသာရပ္သည္ မိမိအတြက္ ယခုသင္တန္းသည္ ပထမဦးဆံုး အေတြ႔အႀကံဳ တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ေလာ့ဂ်စ္ခ္သည္ အလြန္စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေသာ ဘာသာရပ္တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သိလုိသည္မွာ ေလာ့ဂ်စ္ခ္ သည္ ဘာအတြက္ျဖစ္ပါသနည္း။ ဘာသာရပ္တစ္ခုအတြက္လား။ သင္ၾကားမႈတစ္ခုအတြက္လား။ ေျပာဆိုနည္းနာအတြက္လား။ ေတြးေခၚမႈအတြက္လား။ က်င့္ႀကံမႈအတြက္လား၊ လြတ္ေျမာက္မႈအတြက္လား။ ဘာအတြက္ျဖစ္သည္ကုိ သိလိုပါသည္။

ဆရာ။ ။ေလာ့ဂ်စ္ခ္သည္ ပညာရပ္တစ္ခုအတြက္ျဖစ္ပါသည္။

အရွင္။ ။ဆိုလုိသည္မွာ ေလာ့ဂ်စ္ခ္သည္ ပရိယတ္-သင္ၾကားမႈအတြက္လား၊ ပဋိပတ္-က်င့္ႀကံမႈအတြက္လား မည္သည့္ အမ်ိဳးအစားတြင္ ပါ၀င္သည္ကုိ သိလို၍ ေမးျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဆရာ။ ။ပရိယတ္ သင္ၾကားမႈ အမ်ိဳးအစားတြင္ ပါ၀င္ပါမည္။


အရွင္။ ။အက်င့္မပါ အေျပာသက္သက္ သင္ၾကားမႈ သက္သက္အတြက္ ဆိုလွ်င္ အားရစရာ မရွိေသးပါ။


(philosophy ဌာနမွ ဆရာႀကီးက ၀င္ေရာက္ ေဆြးေႏြးသျဖင့္ ပြဲမွာ အရွိန္ျမင့္မလို ျဖစ္ေနရာ အခ်ိန္ေစ့ သြားသျဖင့္ ရပ္ဆုိင္းလုိက္ရသည္။)


အရွင္။ ။ကာလာမသုတ္လာ ဧထ ကို ဧတၳဟု ေျပာင္းသင့္သည္ဆုိသည္ကုိ ေမးလုိပါသည္။ ၄င္း ဧတၳသည္ မည္သည့္အဓိပၸါယ္ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ပါသနည္း။


ဆရာ။ ။သက္ဆုိင္ရာ အေျခအေနတစ္ရပ္ကုိ ဆုိပါသည္။


အရွင္။ ။မည္သည့္ အေျခအေနကို ဆုိပါသနည္း။


ဆရာ။ ။ကာလာမ အမ်ိဳးသားတုိ႔ ေတြ႕ႀကံဳေနၾကရေသာ အေျခအေနတစ္ရပ္ကုိ ဆုိပါသည္။


အရွင္။ ။ယင္းသုိ႔ ေျပာင္းလိုက္လွ်င္ ကာလာမာ တုေမွ တြင္ တုေမွ ၏ ႀကိယာသည္ ဘယ္ဟာျဖစ္ပါသနည္း ေမးလုိပါသည္။

ဆရာ။ ။-----။


အရွင္။ ။ေမးလိုေသာ အဓိကေမးခြန္းတစ္ခု ေမးပါရေစ။ ဗုဒၶဘာသာတြင္ ေထရ၀ါဒ၊ မဟာယာန ၂ ဂိုဏ္းကြဲေနေသာ္လည္း သူတို႔သည္ တစ္ခုတည္းေသာ ဘုရားကုိသာ ကုိးကြယ္ၾကသည္။ နိဗၺာန္၊ သစၥာစသည့္ တရားမ်ားကုိလည္း တူညီစြာ ယံုၾကည္ၾကပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္ပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သည္မွ်ေလာက္ ကြဲျပားေနၾကပါသလဲ။


ဆရာ။ ။မဟာယာနသည္ ေဗာဓိသတၱ၀ါဒကုိ စြဲကိုင္ထားၿပီး ေထရ၀ါဒသည္ အရဟႏၱ၀ါဒကုိ စြဲကုိင္ ထားေၾကာင္း။


အရွင္။ ။ေဗာဓိသတၱ၊ အရဟႏၲ၀ါဒသည္ ၂ ဂုိဏ္းကြဲရျခင္း၏ အဓိက ျပႆနာမဟုတ္ဟု ျမင္ပါသည္။ ၄င္းအခ်က္ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္လို႔ရၿပီး တူညီခ်က္အေနျဖင့္ ရႈျမင္လုိ႔ ရပါသည္။(ထိုအခ်ိန္အခ်ိန္ေစ့သျဖင့္ ေဆြးေႏြးမႈ ရပ္ဆိုင္းလုိက္ရသည္)။

၃၀-၉-၂၀၁၀

Sunday, September 19, 2010

ပါဠိေန႔တြင္ ဖတ္ၾကားသည့္ ပါဠိစာတမ္းငယ္



၁၇- ၉-၂၀၁၀ ေန႔က အိႏၵိယႏိုင္ငံ မဟာရ႒စတိတ္ ပူေနးၿမိဳ႕ ပူေနးတကၠသုိလ္တြင္ ၃ ႀကိမ္ေျမာက္ ဆင္ယင္က်င္းပအပ္ သည့္ ပါဠိအထိမ္းအမွတ္ေန႔တြင္ ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္ အရွင္ကုသလ ပါဠိစာတမ္းဖတ္ၾကားစဥ္



ပါဠိဒိ၀ေသာ

အယံ ကာေလာ သုမဂၤေလာ ။

အဇၨ ပါဠိဒိ၀ေသာ ပန ဗုဒၶ၀ေႆ ပဥၥပညာသာဓိေက ဒြိသဟႆပဥၥသေတ ၀ႆႏၲဥတု ဘျဒမာသဇုဏွပကၡန၀မီယံ သုကၠ၀ါေရ ---ဃဋိယံ ---၀ိဃဋိယံ--အႏုဃဋိယံ ေဟာတိ။

မယံ ပူေနးနာမ တကၠသိလာယံ ၀ိရစိတံ ၀ိေသသဘူတံ ဣမံ ပါဠိသဘံ အာဂစၧႏၲာနံ အာစရိယာနံ စ သိႆာနံ စ ၀ိေသသေတာ ပဋိမႏၲိကာနံ အတိထိနံ စ အာေရာဂ်တၳာယ ၀ါ အဘယတၳာယ ၀ါ ကာယစိတၱသုခတၳာယ ၀ါ ပတၳယာမ။

အဓုနာ ဣမာယ ပါဠိသဘာယံ ပါဠိဘာသံ ကထိတံု ဩကာသံ လဘိတြာ စ သေဗၺ သပၸဳရိသဘူေတ တုေမွ ပႆိတြာ စ အတိ၀ိယ ပေမာဒါမ။

အဟံ ပန မရမၼရ႒ေတာ ဗုဒၶသာ၀ေကသု ဘိကၡဳသမူေဟသု အညတေရာ အာယသၼာ ကုသေလာ နာမ ေဟာတိ။ ဣမံ ဣျႏၵိယရ႒ံ ပါဠိဘာသံ ၀ါ ဘာသႏၲရံ ၀ါ ပရိယာပုဏိတံု ေစ၀ ဥဂၢဏွိတံု စ အာဂစၦႎ။

ဣဒါနိ ပန ပူေနးနဂေရ ပူေနးနာမ တကၠသိလာယံ ပါဠိဌာေန ဒုတိယသံ၀စၧေရ အမ္ေအ ၀ွယာယံ အာလိယံ အာစရိယာနံ ေစ၀ ပါေမာကၡာနံ စ သႏၱိေက ဗုဒၶ၀စနံ ဘာသႏၲရဘူတာယ အဂၤလိသဘာသာယ ဂဏွာမိ။

အမွာကံ ပါဠိဌာေန နာနာရ႒ေတာ ေစ၀ နာနာနဂရေတာ စ အာဂႏ႖ာ နာနာေဒသိယသိႆာ နာနာသိပၸံ ဥပစိနႏၱိ ေစ၀ ဥဂၢဏွႏၲိ စ။ ဣဒါနိ ေတ သိႆာ ပညာသာဓိကာ သတာ ေဟာႏၲိ။

အာစရိယာ ပန ဣဓ စုဒၵသ ေဟာႏၲိ။ ေတသု ပန အာစရိေယသု ေဒ၀ကာ နာမ ဒိသာပါေမာေကၡာ စ ပရဒီ ဂိုခေလ နာမ ပါေမာေကၡာ စ ပိဂၤလေဒ၀ီ နာမ ပါေမာကၡာ စ နိမလ ကုလာကနိေဒ၀ီ နာမ ပါေမာကၡာ စ လတာ ခ်တရာေဒ၀ီ နာမ ပါေမာကၡာ စ ဆန္းေဂ်း -တန္ဘဂိတ္နာမ အာစရိေယာ စ ဥေဇၹာကုမာေရာ နာမ အာစရိေယာ စ အႏုရုဒၶါ နာမာဒိ အာစရိယာ စ ေဟာႏၲိ။

ေတ အာစရိယာ သကသက၀ိသေယသု ကုသလာ ဟုတြာ သိႆာနံ သု႒ဳ သိကၡာေပႏၲိ ၀ိညာေပႏၲိ။ အထစာပရံ ေတ အာစရိယာ သပုတၱဘရိေယဟိ ဂဟ႒၀ိနယံ ပူရယႏၲာ နိစၥံ ပဥၥသီလံ ရကၡႏၲာ ေဂေဟ နိ၀သႏၲိ။ တသၼာ အပေရ မႏုႆာ သႏၲာ သပၸဳရိသာတိ ၀ဒႏၲိ။

ပါဠိဌာေန သိႆကာ ဗုဒၶပါ၀စနသခၤါတံ ေတပိဋကံ သေဗၺနသဗၺံ မုခ်ေတၳန သိကၡႏၲိ ေစ၀ ဥဂၢဏွႏၲိ စ။ ေတသု ပန ပိဋေကသု အဘိဓမၼပိဋေကာ အတိသုခုေမာ ေစ၀ အတိဂမၻိေရာ စ ဟုတြာ သိကၡာေပတံု အတိဒုကၠေရာ စ။ တသၼာ ပုဗၺကာေလ တံ ပိဋကံ ၀ိတၳာေရန န သကၠာ ဥဂၢဏွာေပတံု။ ဣဒါနိ ပန ပစၥကၡကာေလ အဘိဓမၼတၴသဂၤဟံ တႆ သံ၀ဏၰနာဘူေတန အဘိဓမၼတၲ၀ိဘာ၀ိနီနာမိကာယ ဋီကာယ သဒၶႎ သိကၡာေပႏၲိ။ တသၼာ အဓုနာ ပါဠိဌာနံ အတိ၀ိယ ပရိပုဏၰံ ၀ိဇၨာလယဌာနံ ေဟာတိ။

အနာဂတကာေလ ပန ဣမသၼႎ ပါဠိဌာေန အဘိဓမၼပိဋေကာ အဓိကဘာသာ ဟုတြာ နာနာရ႒ေတာ သိႆကာ စ အေည မႏုႆာ စ သိဂၢဏွိတံု ေစ၀ သာကစၦိတံု စ ဣဒံ ပါဠိဌာနံ အာဂမိႆႏၲိ။

ကိဥၥာပိ ဣဒါနိ အမွာကံ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ပရိနိဗၺဳေတာ ဟုတြာ သာဇီ၀သမၼာသမၺဳဒၶံ ဒႆိတံု ဩကာသံ န လဘႏၲိ။ အထ ေခါ ပန ဣမသၼႎ ေလာေက ဗုဒၶပါ၀စနဘူတာနိ စတုသဟႆာ-ဓိကာနိ အ႒သတသဟႆာနိ ဓမၼကၡႏၶာ အ၀သိႆႏၲိ။ ဗုဒၶကာလေတာ ဟိ ယာ၀ဇၹတနာ သာ႒ကေထဟိ ေတ ဓမၼကၡႏၶာ အတိသုဒၶါ ေက၀လပရိိပုဏၰာ ေဟာႏၲိ။ ေတ ဧကေႏၲန ပန စတုသဟႆာဓိကာနိ အ႒သတ သဟႆဂဏနဘူတာ သမၼာသမၺဳဒၶါ ေဟာႏၲိ။ ၀ိေသသေတာ ဟိ ဧေကာ ဓမၼကၡေႏၶာ ဧေကာ ဗုေဒၶါ ေဟာတိ။ တသၼာ ပစၥကၡကာေလ မယံ ဗဟူ သမၼာသမၺဳေဒၶ သေဗၺန သဗၺံ ဒႆိတံု ပႆိတံု အတိသုႏၵရံ ဩကာသံ လဘႏၲိ။ ေတန ၀ုတၱံ ဘဂ၀တာ သယံ " ေယာ ေ၀ါ အာနႏၵ မယာ ဓေမၼာ စ ၀ိနေယာ ေဒသိေတာ ပညေတၱာ ေသာ ေ၀ါ မမစၥေယန သတၳာ '' တိ ဒီဃနိကာေယ မဟာ၀ဂၢပါဠိယံ မဟာပရိနိဗၺာနသုေတၱ။

အာစရိယာ ေစ၀ သိႆကာ စ ဗုဒၶပါ၀စနာနိ ၀ိရိယဗေလန ဒိ၀ေသ ဒိ၀ေသ သိကၡာေပႏၲိ ေစ၀ ဥဂၢဏွႏၲိ စ။ တသၼာ ဗုဒၶ၀စနံ ဥဂၢဏွန၀ေသန ေတ မယံ သမၼာသမၺဳဒၶံ ဒိ၀ေသ ဒိ၀ေသ ဒိႆႏၲိ ေစ၀ ပႆႏၲိ စ။ ယထာ ဗုေဒၶါ ေဇတ၀န၀ိဟာေရ နိစၥံ ၀ိဟရတိ အမွာကမၸိ ပါဠိဌာေနတိ ၀ဒိတံု ၀ဋၬတိ။ တသၼာ သမၼာသမၺဳုဒၶံ ဒႆိတံု ဣစၧႏၲာေစ၀ သပၸဳရိသဘူတာ စ ေသာတုဇနာ ဣမံ ပါဠိဌာနံ အာဂႏ႖ာ ပရိယာပုဏိတံု အတိ၀ိယ ၀ဋၬတိ။

အမွာကံ ဗုဒၶကာေလ မႏုႆာ ပါဠိဘာသံ ေယဘုေယ်န ၀ဒႏၲိ။ စတုသစၥဓေမၼ ေဒသိယမာေန သမၼာသမၺဳဗုဒၶါ ေစ၀ ဗုဒၶသာ၀ကသာ၀ိကာ စ ပါဠိဘာသေယ၀ ၀ေဠေဇႏၲိ။ သာ ပန ပါဠိဘာသာ မူလဘာသာတိ ၀ါ အရိယဘာသာ ေဟာတီတိ အာစရိယာ ၀ဒႏၲိ။ ကသၼာ? အရိယပုဂၢေလဟိ ၀ဠဥၹနဘာ၀ေတာ ေစ၀ ပုထုဇၹနာနံ ပုဂၢလာနံ အရိယဘာ၀ံ ပါပနေတာ စ။

ေနရုတၱိကာ ဟိ အာစရိယာ ပါဠိ၀စနႆ အတၳံ ဧ၀ံ ၀စနတၳံ ကေရာႏၲိ။ ပါတိ ရကၡတီတိ ပါဠိ။ ေတန ၀စနေတၳန ပါ ဓာတုေတာ ဠိ-ပစၥယဘာ၀ံ ဒေႆတိ။ ေတန ၀ုတၱံ အာစရိယေမာဂၢလာနေတၳေရန '' ပါေတာ ဠီတိ သုတၱံ'' ေမာဂၢလာနဗ်ာကရေဏ။ အယံ ပန ပါဠီတိ ပဒံ ဧကပဒံ ကတြာ ၀ိဘဇတိ။ ဒြိပဒေတာ ပန ဧ၀ံ ၀စနတၳံ ၀ိဘဇႏၲိ--ပက႒ာနံ ဗုဒၶပါ၀စနာနံ အာဠိ တႏၱီတိ။ ဣဒံ ပန ပ+အာဠီတိ ပဒေစၧဒံ ကတြာ ပက႒ာနံ အာဠီတိ ၀စနတၳံ ကေရာႏၲိ။ တံ ဒုတိယနယံ ပါဠိ၀ိဒူ ၀ေဏၰႏၲိ ပသံေသႏၲိ။

ပရမၸရာ ဟိ ဗုဒၶသာ၀ကာ ဘိကၡဴ ဗုဒၶပါ၀စနႆ အတၳံ ပါဠိဘာသာယေမ၀ ၀ါစာပယေတာ ရကၡႏၲိ။ တသၼာ ပါဠိဘာသာ ပရိသုေဒၶါ အနာကုေလာ ဂမၻီရေတၳာ ေဟာတိ။ နိဗၺာနံ ဟိ အတၳိေကဟိ ကုလပုေတၱဟိ ဗုဒၶပါ၀စနံ ပါဠိဘာသံ ဥဂၢဏွိတံု ပရိယာပုဏိတံု အရဟတိ။ ကသၼာ? ဗုဒၶပါ၀စနသခၤါတာယ ပါဠိဘာသာယ အရိယဓမၼသခၤါတံ နိဗၺာနံ ပါပနေတာ။ အာစရိယ ကစၥာယနေတၳေရာ စ ကစၥာယနဗ်ာကရေဏ ဧ၀ံ ၀ဒတိ '' အေတၳာ အကၡရသညာေတာ။ သဗၺ၀စနာနမေတၳာ အကၡေရေဟ၀ သညာယေတ၊ အကၡရ၀ိပတၱိယံ ဟိ အတၳႆ ဒုႏၷယတာ ေဟာတိ။ တသၼာ အကၡရေကာသလႅံ ဗဟူပကာရံ သုတၱေႏၲသု ''

အဓုနာ မမ ၀စနံ နိ႒ာေပႆာမိိ။ ဣဒါနိ မမ ၀စနနိဂမနကာေလ သဗၺသေတၱသု ေမတၱံ စိတၱံ ဖရိတြာ ဗုဒၶမတၱညဳႆ အာစရိယမဟာဗုဒၶေဃာသႆ ဂါထာေယာ ၀ဒိႆာမိ။

စိရံ တိ႒တု သဒၶေမၼာ၊ ဓေမၼ ေဟာႏၲဳ သဂါရ၀ါ။

သေဗၺပိ သတၱာ ကာေလန၊ သမၼာ ေဒေ၀ါ ပ၀ႆတု။

ယထာ ရကၡႎသု ေပါရာဏာ၊ သုရာဇာေနာ တေထ၀ိမံ။

ရာဇာ ရကၡတု ဓေမၼန၊ အတၱေနာ၀ ပဇံ ပဇံ။

အာယသၼာ ကုသေလာ

အမ္ေအ ဒုတိယသံ၀စၦေရ

ပူေနး တကၠသိလာယံ၊ ပါဠိဌာေန

ဣၿႏၵိယရေ႒၊ မဟာရ႒ဌာေန

၁၇-၉-၂၀၁၀

Saturday, September 18, 2010

ပါဠိေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနား

















၁၇ - ၉- ၂၀၁၀ ေန႔ ညေန ၃း00 နာရီအခ်ိန္တြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ မဟာရ႒စတိတ္ ပူေနးၿမိဳ႕ ပူေနးတကၠသိုလ္ ခမ္းမေဆာင္ တြင္ သာသနာ့အာဇာနည္ သီရိလကၤာ ႏုိင္ငံသား အနာဂါရိက ဓမၼပါလကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ၄င္း၏ ေမြးေန႔ကို ပါဠိေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္၍ ဆင္ယင္ က်င္းပအပ္သည့္ ပါဠိေန႔အထိမ္းအမွတ္ပြဲသဘင္ကုိ ပူေနး တကၠသိုလ္ ပါဠိ ဌာနမွ ႀကီးမွဴး၍ ဆင္ယင္က်င္းပခဲ့သည္။ ယခုႏွစ္သည္ အနာဂါရိက ဓမၼပါလ၏ ေမြးဘြားသည့္ ႏွစ္ ၁၄၆ ႏွစ္ျဖစ္ၿပီး ပါဠိဌာနမွ ႀကီးမွဴးက်င္းပသည့္ ပါဠိေန႔အထိမ္းအမွတ္ပြဲသည္လည္း သံုးႏွစ္ရာသီသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ၄င္း ပါဠိေန႔ အထိမ္း အမွတ္ပြဲသို႔ အထူးဖိတ္ၾကားထားေသာ မဟာရ႒ စတိတ္ ၀န္ႀကီး မစၥတာ R.M. Misal , သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ကုိလန္ဘို တကၠသုိလ္မွ ေဒါက္တာ အာသကၤ ေတလကရ ရတန။ ပါဠိဌာနမွ ဆရာ ဆရာမမ်ား။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား စိတ္ပါ၀င္စားသူမ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။

အခမ္းအနားကို ေရွ႕ပိုင္း ေနာက္ပုိင္း ၂ ပိုင္းခြဲ၍ က်င္းပရာ ေရွ႕ပိုင္းတြင္ ပါဠိစာေပဆုိင္ရာ ဗဟုသုတ ေမးခြန္းမ်ား ေမးျမန္းသည့္ အစီအစဥ္ႏွင့္ ပါဠိအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ ေဟာေျပာျခင္း အစီအစဥ္တုိ႔ပါ၀င္သည္။ ထုိအစီအစဥ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ရဟန္းေတာ္ အရွင္ ကုသလ က ပါဠိစာေပဆုိင္ရာ အေၾကာင္းအရာ မ်ား ကုိ ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေရးဖြဲ႕ထား သည္႕ ပါဠိေဆာင္းပါး တစ္ေစာင္ ကို ေရွးဦးစြာ ဖတ္ၾကားတင္သြင္းသည္။

အခမ္းအနား ဒုတိယပုိင္းကုိ ညေန ၆ း ၀၀ နာရီတြင္ စတင္က်င္းပရာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္အား ပန္းေရခ်မ္း ဆီမီးဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျခင္း၊ အထူး ဖိတ္ၾကားထားသည့္ ၀န္ႀကီး၊ ပါေမာကၡ အာသကၤတို႔အား လက္ေဆာင္ ပစၥည္း မ်ား ေပးျခင္း။ ပါဠိဌာနမွ အတန္းအလုိက္ ပထမ အဆင့္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေသာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား အား ေအာင္လက္မွတ္ႏွင့္ ဆုတံဆိပ္မ်ား ခ်ီးျမွင့္ျခင္း အစီအစဥ္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပါေမာကၡ အာသကၤ၏ ေဟာေျပာမႈ၊ ၀န္ႀကီး၏ ေဟာေျပာမႈ၊ ပါဠိဌာန အႀကီးအကဲ ေဒါက္တာ ေဒ၀ကာ၏ ပါဠိ အဂၤလိပ္ မာရတီ သံုးဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာမႈ အစီအစဥ္မ်ားကုိ ဆက္လက္ျပဳလုပ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပါဠိဌာန ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ ဇာတ္သရုပ္ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ အစီအစဥ္ျဖင့္ ပါဠိေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားကုိ ည ၈း၃၀ နာရီအခ်ိန္တြင္ ေအာင္ျမင္စြာ ရုပ္သိမ္း လုိက္သည္။

Friday, September 10, 2010

အဘိဓမၼာသင္ရေအာင္(၁၆)

သင္တန္းမွာေတာ့
စာေရးသူရဲ႕ သင္တန္းမွာေတာ့ ဒီလိုသင္တယ္။ (က) ပါဠိဖတ္၊ (ခ) အဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္၊ (ဂ) အဓိပၸါယ္ ရွင္းလင္းေျပာျပ၊ (ဃ) အက်ယ္တ၀င့္ေဆြးေႏြး၊ (င) ဘယ္လို က်င့္သံုးရမယ္ဆိုတာကို ခ်ျပေပးတယ္။ အားလံုးက ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္၊ ဂ်ာမာန္၊ အိႏၵိယ စတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားခ်ည္းျဖစ္ေလေတာ့ အဂၤလိပ္လိုပဲ ရွင္းလင္း ေျပာျပ ေပးရတယ္။ သင္တန္းခ်ိန္မွာ ေမးခြန္းေတြ အေျဖေတြ၊ ျငင္းခံုမႈေတြ၊ ေဆြးေႏြးမႈေတြႏွင့္ အေတာ္ေလးကုိ စိုစုိေျပေျပရွိလွပါတယ္။

နေမာတႆ ဘုရားရွိခိုး
သင္တန္း မစမီမွာ အားလံုး နေမာတႆ သံုးႀကိမ္ ရြတ္ဆုိၿပီးေတာ့ ဘုရားကန္ေတာ့ရမယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာတစ္ခုကို ထိန္းသိမ္းရာေရာက္လို႔ ျဖစ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ ဒီအစဥ္အလာက စာေပ သင္ၾကားမႈမွာ သိပ္အေရးပါတယ္။ နေမာတႆ ရြတ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္တယ္။ ကုသိုလ္ရတယ္ဆုိပါေတာ့။ အဲဒီကုသိုလ္(စိတ္) က ရြတ္ဖတ္သူကို ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဆရာေရာ တပည့္ပါ လိုခ်င္တဲ့ အက်ိဳးတရားက အႏၱရာယ္ကင္းစြာနဲ႕ သင္ယူမယ့္က်မ္းစာကို ၿပီးဆံုးတုိင္ သင္ယူႏုိင္ျခင္းဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရားျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အႏၱရာယ္ေပ်ာက္ကင္း က်မ္းၿပီးျခင္း အက်ိဳးငွာ က်မ္းစာ သင္ယူ မႈရဲ႕အစမွာ ဘုရားရွိခုိးျခင္းျဖစ္တယ္လုိ႔ အစဥ္အလာ ေျပာဆိုမႈ ရွိခဲ့တယ္။ အ႒ကထာ ဋီကာက်မ္းစာမ်ားမွာ က်မ္းဦးပဏာမ အေနနဲ႔ ဘုရား တရား သံဃာႏွင့္ ဆရာသမားေတြကို တစ္ေလးတစ္စား ကန္ေတာ့ပန္းဆင္ထားတာ ရႊန္းရႊန္းကို ေ၀ေနတာပဲ။ ပိဋကတ္က်မ္းစာ စာအုပ္တုိင္းရဲ႕ အဖြင့္စာမ်က္တုိင္းမွာ နေမာတႆ ပါရွိေနတာကို သတိျပဳမိလိမ့္မယ္။ ဆိုလိုတာက က်မ္းစာေရးသားမႈ သင္ယူမႈကိစၥေတြမွာ အေႏွာက္အယွက္ေပးႏို္င္တဲ့ (ဖ်ားတာ နာတာ စာသင္ခ်ိန္ဧည့္သည္လာတာကအစ)မည္သည့္ အႏၱရာယ္ အေႏွာက္အယွက္ မ်ိဳးမဆို မလိုလားဘူး။ အဲလို အႏၱရာယ္ကင္းမွလည္း က်မ္းစာကုိ လြယ္လြယ္ ကူကူ ၿပီးဆံုးတိုင္ သင္ယူေရးသားႏုိင္မယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ က်မ္းဦးအစမွာ သင္တန္းမစမီမွာ ရတနာသံုးပါး အျမတ္ဆံုးထား ရွိခိုးသမႈျပဳၾကတာေပါ့။

Tuesday, September 7, 2010

အဘိဓမၼာသင္ရေအာင္(၁၅)

သၿဂိဳဟ္သင္နည္း နိသ်ည္း
အဘိဓမၼာက်မ္းမွာ အဓိက ျပဆုိထားခ်က္ေတြက ပရမတၳတရား ေလးပါးျဖစ္တယ္။ သၿဂိဳဟ္ကုိးပိုင္းလံုးဟာ ဒီတရားေလးပါးကိုပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးပံုေဖာ္ ရွင္းလင္းျပ ဆိုထားျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သၿဂိဳဟ္ ကုိးပုိင္းလံုးဟာ တစ္ျခားစီမဟုတ္ဘဲ တစ္ခု ႏွင့္တစ္ခု ကြင္းဆက္သဘြယ္ ဆက္သြယ္ေနျခင္းျဖစ္တယ္ဆုိတာကို သိႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယခုတင္ျပမဲ့ သင္ခန္းစာမ်ားမွာလည္း က်မ္းစာအတုိင္း တစ္ပိုင္းစီ မသြားပဲ အလ်ဥ္းသင့္သလုိ ကိုးပုိင္းလံုးကို ေမႊေႏွာက္ သင္ျပေပးသြားမွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ က်မ္းစာကုိ အစဥ္အတိုင္း သင္ယူရတာထက္ ပုိမို ခက္ခဲတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ေပမယ့္ အက်ိဳးရလဒ္က သိပ္မ်ားတယ္။ ဒီလိုသင္ ယူရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ လက္ေတြ႕က်မႈ စိတ္၀င္စားမႈ၊ နားလည္မႈ မ်ားစြာ ရရွိေစတယ္။ စာရဲ႕အရသာကုိ အခ်ိန္တိုင္း သိၿပီး သင္ခ်င္ရင္း သင္ရင္း၊ သင္ရင္း သင္ခ်င္ရင္းျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။ အဘိဓမၼာဆိုတာ အေ၀းႀကီးမဟုတ္ပါလားဆိုတဲ့ အသိေတြ ၀င္လာၿပီး က်မ္းစာေနာက္ကုိ တစ္ေကာက္ေကာက္ လုိက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚေနေတာ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီနည္းက ကေလးသူငယ္ ေတြအတြက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အနည္းဆံုး ဆယ္တန္းအဆင့္ရွိတဲ့ သူေတြအတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ ေလ့လာနည္းတစ္ရပ္ ျဖစ္တယ္။

စိတ္ပုိင္းကုိ မ႑ိဳင္ထားၿပီး
သင္ျပတဲ့အခါ စိတ္ပုိင္းကုိ မ႑ိဳင္ထားၿပီး အျခားအပိုင္းက႑မ်ားက အခ်က္ အလက္မ်ားႏွင့္ ႏွီးေႏွာေပါင္းစပ္သင္ေပးတယ္။ ဥပမာ အကုသုိလ္စိတ္ဆိုပါေတာ့ အကုသုိလ္ဆိုတာ ဘာေတြလဲ။ အကုသုိလ္ အမႈေတြ ထုတ္ျပဘို႔ ၀ီထိမုတ္ပိုင္းက ဒုစရိုက္တရား ၁၀ ပါးကုိ ယူျပေပးရတယ္။ အဟိတ္စိတ္ဆုိရင္ ျမင္သိစိတ္၊ ၾကားသိစိတ္ စတဲ့ စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚလာပံုကို ျပဘို႕အတြက္ ရုပ္ပုိင္းက အာရံု ငါးပါး၊ ပသာဒငါးပါးကို ယူၿပီးျပရတယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္အစဥ္ေတြျပ ဘို႔ရန္အတြက္ ၀ီထိပုိင္းက ၀ီထိစဥ္ေတြ ယူၿပီး ျပေပးရတယ္။ ကုသိုလ္စိတ္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ဒြိဟိတ္ တိဟိတ္စတဲ့ အခြဲေတြ၊ ကာမ ၁၁ ဘံုက ကာမ ပဋိသေႏၶစိတ္ႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ အခြဲေတြ။ ၀ီထိခ်ပံုေတြ စတာေတြကို ေ၀ေ၀ ဆာဆာ ျပေပးရတယ္။ အဲဒီလို ရႈေထာင့္ေပါင္းစံုက တင္ျပၿပီး သင္ျပေနရတာနဲ႔ဘဲ ကာမစိတ္ ၅၄ ပါးၿပီးဘုိ႔ ၁ လေက်ာ္ ၂ လေလာက္ အခ်ိန္ယူရတယ္။ အဲ ကာမစိတ္ ၅၄ ပါးၿပီးတယ္ဆိုရင္ဘဲ သင္တန္းသားမ်ားဟာ သၿဂိဳဟ္က်မ္းရဲ႕ အေျခခံ သေဘာတရားေတြကို အေတာ္ေလး ထိထိမိမိသိရွိသြားၿပီး သၿဂိဳဟ္ဆိုတာ ဒါပါလားလို႔ တကယ္သိသြားေတာ့တယ္။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ကြဲၿပီး ဘ၀၊ ေလာကသေဘာတရားေတြကို ကုိယ္တိုင္ေစာေၾကာႏိုင္တဲ့ အဘိဓမၼာ ဥာဏ္ရသြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ လူလည္း အေတာ္ေလး မင္ကပ္ၿပီး ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းသြားတာကုိ ေတြ႕ရမယ္။

ရည္ရြယ္ခ်က္
အဘိဓမၼာသင္ယူရျခင္းရဲ႕ အဓိကက ဘာလဲဆိုေတာ့ အဘိဓမၼာဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာသိၿပီး ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွာ အဘိဓမၼာက ဘယ္လိုရွိေနတယ္ဆိုတာ သိနားလည္ဘို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာျဖစ္သူက ေႏွးတာျမန္တာကုိ ပဓာန မထားဘဲ က်မ္းစာ မွာလာတဲ့ စကားလံုးတုိင္းကုိ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ရွင္းလင္း ေျပာျပ ေပးဘို႔ လုိအပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွာ အဘိဓမၼာက ဘယ္လုိျဖစ္ေနတယ္၊ အဘိဓမၼာသေဘာတရားအရ ဘ၀ကုိ ဘယ္လို ေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးရမယ္ စတဲ့ ဘ၀ႏွင့္ အဘိဓမၼာကို တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ အေလးေပး ေျပာျပသြားဘို႔လည္း အထူးလိုအပ္တယ္။