ရဟန္းသညာ မေပ်ာက္ေစနဲ႔
စစ္ကုိင္းေရာက္ေတာ့ စစ္ကုိင္းက ဆရာသမားမ်ားကုိ ကန္ေတာ့ရျပန္သည္။ ပထမဦးစြာ ေဇယ်ာ၀ံသ ေက်ာင္းဆရာေတာ္ကုိ ကန္ေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္သည္ စာေရးသူႏွင့္ ညီအစ္ကုိ ေတာ္စပ္ၿပီး စာေရးသူအား ငယ္စဥ္ဘ၀မွစ၍ အစစအရာရာ ျပဳျပင္ထိန္းေက်ာင္းေပးေတာ္မူခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္က ၾသ၀ါဒေပး ေတာ္မူသည္မွာ-
'' တို႔မ်ား ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ျပည္ပပညာေတာ္သင္ သြားတာကုိ သိပ္ၿပီးေတာ့ သေဘာ ေတြ႕တာမဟုတ္ဘူး။ ဖြဲ၀င္ဆန္ထြက္ျဖစ္မွာစုိးရိမ္ လို႕တဲ့။ မင္းက ေခတ္အလိုက္ ဟုိကုိ သြားရမွာ ဆိုေတာ့ ဟုိမွာ ေနတဲ့အခါ ရဟန္းသညာ မေပ်ာက္ဘုိ႔ လုိတယ္။ ငါ ရဟန္းပါလားဆိုတဲ့ အသိစိတ္ ရွိေနဘို႔လုိတယ္။ ငါကေတာ့ ပုိက္ဆံမရွိလုိ႔ ဘာမွ မေပးလိုက္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမင့္ မင္းျပန္လာရင္ အေမရိက သြားႏိုင္ေအာင္ အေမရိက က ငါ့ဒကာ ဒကာမေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ ေပးမယ္။ ဒါေတာ့ ငါလုပ္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ ''
စာေရးသူ မ်က္ရည္၀ဲရျပန္ၿပီ။ ဆရာသမားတို႔၏ ေစတနာ ေမတၱာသည္ ႏႈိင္းဆ၍ မရႏိုင္ေအာင္ ႀကီးမားလွပါတကား။ တို႔မ်ား ဆရာေတာ္ႀကီးဆိုသည္မွာ စာေရးသူ၏ အဘိုး ေတာ္စပ္သူ ေရႊက်င္နိကာယ ဥပဥကၠ႒၊ အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ အဘိဓဇမဟာရ႒ဂုရု စစ္ကိုင္း ပထမဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ႀကီးကို ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ၀ိနည္းတရား အလြန္ေလးစားေတာ္မူၿပီး ရွားမွရွားေသာ ရဟန္းေကာင္း တစ္ပါးအျဖစ္ျဖင့္ ဘ၀တစ္ခုကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားေတာ္မူခဲ့သည္။ မွတ္မိပါေသးသည္။ ငယ္စဥ္က ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ထံစာတက္စဥ္-
'' ငါက မင္းတို႔ကုိ ငါ့ထက္ ေတာ္တတ္သူေတြျဖစ္ေစခ်င္တာ။ ႏိုင္ငံတကာကုိ လွည့္လည္ၿပီး သာသနာျပဳႏိုင္တဲ့ အေျခအေနအထိ ျဖစ္ေစခ်င္တာ ''
-ဟု မၾကာခဏ မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလ့ရွိသည္ကုိ သတိရေနမိပါေသးသည္။ ယခု ပညာေတာ္ သင္ ခရီးသည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ျပည္ပ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္း၏ အစခရီးျဖစ္သည္ဟု ဆိုက မွားမည္မဟုတ္ပါ။ တပည့္၏ ပညာေတာ္သင္ခရီး ၿပီးစီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ မစခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူပါ ဘုရား။
0 comments:
Post a Comment