ႏွစ္သစ္အႀကိဳ ခရီးသြားမွတ္တမ္း (၅)

၂၇-၁၂-၁၁

နံနက္ (၈) နာရီအိပ္ရာထ။ ေန႔ (၁၁) ေန႔လည္စာစား။ ေန႔(၁) နာရီေလာက္မွာ ေနရဥၨရာျမစ္တစ္ဘက္ ကမ္းက သုဇာတာရြာကို ဦးေကလာႏွင့္ ၂-ဦးသားေျခလ်င္ေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ သုဇာတာရြာဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို ေရမေရာတဲ့ ႏို႔ဃနာဆြမ္းဆက္ ကပ္ခဲ့တဲ့ သူေ႒းသမီး သုဇာတာေနထိုင္ခဲ့တဲ့ရြာကုိ ဆုိျခင္းျဖစ္တယ္။ သူမလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ ႏို႔ဃနာဆြမ္းက ဘုရားအေလာင္းေတာ္အတြက္ သဗၺညဳတညဏ္ေတာ္ႀကီးရေတာ္မူခဲ့သည္အထိ အေထာက္အကူျဖစ္ခဲ့ ရတယ္လို႔ စာေပမွာေဖာ္ျပထားတယ္။  သူမေနထိုင္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေနရာကို အေသာကမင္းႀကီးက ေစတီအိမ္ႀကီး တည္ထားခဲ့တာမို႔ သုဇာတာရြာလုိ႔ ယေန႔တုိင္ထင္ရွားေနျခင္းျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ စာေပမွာ သုဇာတာ ရြာဆုိတာ ေသနာနိဂံုးလို႔ လာတယ္။ သုဇာတာ ေနအိမ္ ေစတီေတာ္က အေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ရင္ သုဇာတာသူေ႒းသမီး ႏို႔ဃနာဆြမ္းဆက္ကပ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ေညာင္ပင္ႏွင့္ ေတာင္ကုန္းေနရာကို ျမင္ေနရ တယ္။ ေတာင္ကုန္းဆီကုိ ေတာလမ္းေလးအတိုင္း ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ေတာင္ကုန္းရဲ႕ အေရွ႕ကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေရႊခြက္ေမွ်ာေတာ္မူခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ ေနရဥၨရာျမစ္ကို ေတြ႕ရ တယ္။ ယေန႔ ေနရဥၨရာျမစ္က ေရစီးေရလာမရွိေတာ့ဘဲ ေခ်ာက္ေသြ႕ေနတဲ့ ျမစ္ေကာႀကီး တစ္စင္းျဖစ္ ေနၿပီ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္က ဒုကၠရစရိယအက်င့္ကုိစြန္႔ၿပီး အနီးတစ္၀ုိက္က ၿမိဳ႕ရြာေတြမွာ ဆြမ္းခံမွ် တရင္း တရားက်င့္ေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူမည့္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ အႀကိဳ အဖိတ္ေန႔မွာေတာ့ သုဇာတာ သူေ႒းသမီးလွဴဒါန္းတဲ့ ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို ေနရဥၨရာျမစ္ကမ္းမွာ ဘုဥ္းေပးေတာ္ မူခဲ့တယ္။ အေလာင္းေတာ္ တရားအားထုတ္ခဲ့တဲ့ ဒုကၠရစရိယေတာင္ကုိလည္း သုဇာတာရြာက လွမ္းၾကည့္ ရင္ ခပ္ပ်ပ် လွမ္းျမင္ေနရတာမို႔ သိပ္မေ၀းလွဘူးလို႔ သိႏုိင္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ အခါက ဒုကၠရ စရိယေတာင္အပါအ၀င္ ယခုျမစ္ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးက ဥရုေ၀ဠေတာအုပ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေရႊခြက္ေမွ်ာ တဲ့ ေနရာအထိ မသြားေတာ့ဘဲ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္အခါက ဥရုေ၀ဠကႆပ ရေသ့ႀကီး ေနထိုင္ခဲ့ တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာကို ဆက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနရဥၨရာျမစ္ကမ္းေဘးမွာ ဥရုေ၀ဠကႆပ၊ နဒီကႆပ၊ ဂယာ ကႆပ ဆိုတဲ့ ရေသ့ညီေနာင္တုိ႔ ေနာက္လုိက္ အသင္းအပင္းမ်ားနဲ႔ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္လို႔စာေပမွာလာ တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႔ အားလံုးကၽြတ္တမ္း၀င္ကုန္ၾကၿပီး ရေသ့ညီေနာင္ရွင္တစ္ေထာင္လို႔ ထင္ရွား တယ္။ ဒီေတာအုပ္ႀကီးထဲမွာပဲ ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူစက ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာတဲ့ ေကာသလ မင္းႀကီးရဲ႕ ဖတူမိကြဲ ဘဒၵ၀ဂၢီ ညီေနာင္ မင္းသားသံုးက်ိပ္ကို တရားျပၿပီး ရဟန္းေဘာင္သို႔ သြပ္သြင္းႏိုင္ခဲ့ တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ဗုဒၶဂယာမွာ  ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးေနာက္  ဗာရာဏသီကုိ ၾကြေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဗာရာဏသီမွာ တရားဦးဓမၼစၾကာေဟာ၊ ၆-က်ိပ္ေသာ ရဟန္းေတာ္ေတြကို သာသနာျပဳေစ လႊတ္ေတာ္မူၿပီး မွ ဥရုေ၀ဠေတာအုပ္ကို ျပန္လည္ၾကြေတာ္မူလာခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဥရုေ၀ဠမွာ ရေသ့ညီေနာင္ ရွင္တစ္ေထာင္ ႏွင့္ ဘဒၵ၀ဂၢီညီေနာင္တို႔ကို သာသနာေဘာင္ ၀င္ေရာက္ေအာင္ စည္းရံုးႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပါသံဃာ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ႏွင့္အတူ ဂယာအနီးက ဂယာသီသေတာကုိ ၾကြေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဥရုေ၀ဠေတာက သာသနာေတာ္ရဲ႕ အဦးအစမွာ အေတာ္ေလး အေရးပါခဲ့တာကုိ ေတြ႔ရတယ္။ ယခုေတာ့ ဥရုေ၀ဠေတာအုပ္ဆိုတာ ဘယ္မွာလဲ လုိ႔ ေမးရေလာက္ေအာင္ ေတာနဲ႔သစ္ပင္ေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ေရၾကည္သန္႔ပါတယ္ဆို တဲ့ ေနရဥၨရာျမစ္ကလည္း သူရဲ႕ အႏြတၳအမည္ကို ထိန္းမထားႏုိင္ရွာေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။ ေနရဥၨရာျမစ္က သုဇာတာရြာေရွ႕မွာ ေျမာက္ကေတာင္ဘက္ကို စီးဆင္းလာၿပီး ရြာရဲ႕အေနာက္ဘက္မွာေတာ့ တစ္ဖန္ ေတာင္ကေန ေျမာက္ဘက္ကုိ ဂငယ္ေကြ႕ စီးဆင္းသြားတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ရြာရဲ႕ အေနာက္ဘက္ ျမစ္တစ္ဘက္ကမ္းမွာ ဘုရားအေလာင္း ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူရာ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာေပမွာ ေနဇၨာ ေနရဥၨရာယ သမီေပ ေဗာဓိရုကၡမူေလ (ေရၾကည္သန္႔တဲ့ ေနရဥၹရာျမစ္အနီးက ေဗာဓိ ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ)လုိ႔ မွတ္တမ္းတင္ထားတာေပါ့။ ေသာတၳိယျမက္ထမ္းသမား ျမက္ရွစ္ဆုပ္ လွဴဒါန္းခဲ့ တဲ့ ေနရာကေတာ့ သုဇာတာရြာရဲ႕ ေျမာက္ဘက္၊ ျမစ္ရဲ႕ ဒီဘက္ကမ္းမွာပဲရွိတယ္။ ေသာတၳိယ ငစင္ ျမက္ရွစ္ဆုပ္လွဴဒါန္းတဲ့ေနရာကုိ မသြားေတာ့ဘဲ ေနရဥၨရာျမစ္သဲေသာင္ကိုျဖတ္ၿပီး မင္းတုန္းမင္း ဇရပ္ဆီကို လာခဲ့ၾကတယ္။ ေနရဥၨရာျမစ္သဲေသာင္းအတြင္းမွာ ေျမျမဳပ္ဘုန္း(အီးပံု)ေတြ မ်ားစြာရွိတယ္လို႔ ဦးေကလာ က သတိေပးတာနဲ႔ သတိႀကီးစြာထား သြားေနရတယ္။ ဟုတ္တယ္ ျမစ္သဲေသာင္းတြင္းမွာ အဲဒါေတြက ေနရာမလပ္နီးပါးရွိေနတာမို႔ အေတာ္ေလး ခဲရာခဲဆစ္သြားယူရတယ္။ ၂-နာရီေလာက္ခရီးျပင္း ေလွ်ာက္ လုိက္ရလုိ႔ အေတာ္ေလး ေမာသြားတယ္။ မဟန္႔နန္းေတာ္ထဲကို၀င္။ နန္းေတာ္အေဆာင္ အေပၚထပ္မွာ နားနားေနေန အေမာေျပထိုင္ေနၾကတယ္။ မၾကာပါဘူး ဟိႏၵဴဘုန္းႀကီးတစ္ပါးက ဆင္းခဲ့ရန္ေျပာသျဖင့္ ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းၿပီး မင္းတုန္းမင္းဇရပ္ဘက္ကုိ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး ေကာင္းမႈ ေတာ္ဇရပ္ႀကီးက မဟန္႔နန္းေတာ္ေဟာင္း အုတ္တံတုိင္းအတြင္းမွာ တည္ရွိတယ္။ ေရွးအခါက မဟန္႔ဆို တဲ့ ဟိႏၵဴဘုန္းႀကီးမ်ားက ဒီေဒသက ဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြကို သိမ္းပိုက္ထားခဲ့ၾကတယ္။ သီရိ လကၤာႏိုင္ငံသား အနာဂါရိက ဓမၼပါလရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္အပါအ၀င္ ဗုဒၶဘာ သာအေဆာက္အအံုေတြကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ျပန္လည္ထိန္းသိမ္းခြင့္ရခဲ့ၾကတယ္။ မင္းတုန္းမင္း ဇရပ္ကိုလည္း မဟန္႔တို႔က သိမ္းပိုက္ထားတာမို႔ သီေပါမင္းသက္ေသနဲ႔ အနာဂါရိကဓမၼပါလတုိ႔ ျပန္လည္ ေတာင္းဆိုခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကဘူး။ မင္းတုန္းမင္းက ဒီဇရပ္ႀကီးကို ေက်ာက္စာ ကဗ်ည္းမ်ားႏွင့္တကြ အခုိင္အမာ တည္ေဆာက္လွဴဒါန္းခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေက်ာက္စာရံု ေစတီျပႆာဒ္သ႑န္ ၂ခုကိုလည္း ဇရပ္ႀကီး အနားမွာ ယေန႔တိုင္ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ေသးတယ္။ ေက်ာက္စာထဲမွာ မင္းတုန္းမင္းက မဟာေဗာဓိေစတီ ေတာ္ကုိ ေရႊေငြေက်ာက္သံပတၱျမားမ်ားကို လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း ေရးသားထားတယ္။ မင္းတုန္းမင္းဇရပ္ႀကီးကို ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ၾကည့္ရင္း ေရွးျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိပံုမ်ားကုိ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ မင္း တုန္းမင္းဇရပ္ရဲ႕ ၄-ဘက္ ၄-တန္းက အခန္းေတြမွာ လူေတြေနထိုင္ၿပီး ကၽြဲႏြားမ်ားျဖင့္ ညစ္ပတ္ေပေရေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ မင္းတုန္းမင္းဇရပ္က ျပန္ထြက္ခဲ့ၿပီး မဟာေဗာဓိဘုရားကို လာခဲ့ၾကတယ္။ အခ်ိန္မွာ ညေန သံုးနာရီရွိၿပီ။ ဘုရားထဲကို မ၀င္ေသးဘဲ ဘုရားေစ်းတန္းက ကုလား အေအးဆိုင္မွာ အပန္းေျဖ ထိုင္ရင္း လိေမၼာ္ရည္ ၂ ခြက္ ဆင့္ေသာက္လုိက္တယ္။ ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ၿပီးေနာက္ ဦးေကလာသ စာေရး သူကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူ႔အေဆာင္ကို ျပန္သြားတယ္။ စာေရးသူကေတာ့ ဘုရားထဲ၀င္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ေအာင္ ေနလုိက္တယ္။ ဘုရားက ေက်ာင္းသားေက်ာင္းကုိအျပန္ သိပ္ပင္ပန္းသြားၿပီးမို႔ ဆုိက္ကား စီးခဲ့ရတယ္။