ျမန္မာကုိ တစ္ကမၻာလံုးက ေလးစားေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ

ျမန္မာကုိ တစ္ကမၻာလံုးက ေလးစားေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ

I am now getting one point , a why that is the whole world pays respect to India because of the Buddha's birth place and now a day the whole world pays respect to the Myanmar because of the teaching of Buddha lives there.

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

မစ္စတာ ဆန္ေဂ်း ေျပာတဲ့ စကားပါ။ ဒီကေန႔ မနက္ သင္တန္းၿပီးေတာ့ သူ ေျပာလာတဲ့ စကား။ ဒီ ပုဂၢိဳလ္ က လူေအး စိတ္ေအးသမား၊ စကားႀကီး စကားက်ယ္ေတာ့ ေျပာတတ္တဲ့ လူေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခုတစ္ေလာ သူေျပာလာတဲ့ စကားေတြက နားထဲမွာ ဆန္းသလုိ ျဖစ္ျဖစ္ေနလို႔ စာေလး ဘာေလး ေရးျဖစ္တာပါ။ တကမၻာ လံုးက အိႏၵိယကို ေလးစားေနတာ ျမတ္ဗုဒၶ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ေနရာျဖစ္လို႔။ အခု ျမန္မာကုိ တကမၻာလံုး က ေလး စားေနၾကတာကလည္း ျမတ္ဗုဒၶ (တရားေတာ္) သီတင္းသံုးေတာ္မူေနလို႔တဲ့။ ဆိုလိုတာက ျမန္မာႏိုင္ငံ ကျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကတယ္။ျမတ္စြာဘုရား စကားေတာ္ ေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိနားလည္ၾကတဲ့ သူေတြ ေနထိုင္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ ငံဟာ ျမတ္ဗုဒၶ သီတင္းသံုးေတာ္မူသလို ျဖစ္ေနတာမို႔ လူတိုင္းက ေလး စားေနၾကတာပါတဲ့။ အင္း ျမန္မာဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ အခ်ိဳ႕ နားမလည္ၾကေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီကုလား က အေတာ္ ေလး နားလည္ေနတာပဲ။

ဒီလူက ဗုဒၶဘာသာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိႏၵိယ ဗုဒၶဘာသာ။ အိႏၵိယႏွင့္ အျခား (ျမန္မာ၊ ထိုင္း) ဗုဒၶဘာသာ ဘာမ်ား ထူးလို႔လဲ ေမးစရာရွိတယ္။ ထူးတာမွ သိပ္ထူးသပ။ သူတို႔က စစ္ႀကီးၿပီး ခါမွ ေဒါက္တာ အမ္ေဘဒကာရဲ႕ လႈံ႕ေဆာ္မႈေအာက္မွာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္တယ္။ အေျခအေနရ ျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေန ဗုဒၶဘာသာေတြပဲ ဆိုၾကပါစုိ႔။ အိႏၵိယမွာ သိတဲ့အတိုင္း ဇာတ္စနစ္ ခြဲျခားမႈက သိပ္အားႀကီးတယ္။ ဇာတ္ျမင့္ေတြက ဇာတ္နိမ့္ေတြကို မတရား ဖိႏွိပ္ၾကတယ္။ အဲဒီ ဒါဏ္ခ်က္ေတြ မခံႏိုင္လုိ႔ ေဒါက္တာ အမ္ေဘဒကာ ဦးေဆာင္တဲ့ ဇာတ္နိမ့္ေတြက ဇာတ္စနစ္မရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာကုိ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ၾကတာပဲ။ (ဇာတ္ျမင့္ေတြကို ျပန္တြယ္ခ်င္ လို႔ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ လူအားနဲ႔ ျပန္တြယ္ၾကတာေတြလည္း ရွိတယ္။) တကယ္ ေတာ့ ဗုဒၶကို ယံုၾကည္လို႔ ဗုဒၶဘာသာကို သိနားလည္လို႔ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာၾကတာမွ မဟုတ္ၾကတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ နာမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ အခုေတာ့ တျဖည္းျဖည္း နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ပီသလာတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးကို ေရာက္လာေနၾကပါၿပီ။ ကာလၾကာလာ သည္ႏွင့္အမွ် ဗုဒၶဘာသာ အသိဥာဏ္ေတြ ရရွိလာၾကလုိ႔ေပါ့။ ဂုရုႀကီး ဂိုအင္ဂါ ရဲ႕ ၀ိပႆနာ ေက်းဇူးေတြလည္း ပါ ပါတယ္။

ထားပါေတာ့ ဒီမွာ ေျပာစရာရွိတာက အိႏၵိယ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဆိုသူ အမ်ားစုက ကံ ကံရဲ႕ အက်ိဳးကို မယံုၾက ဘူး။ ေရွးဘ၀ ေနာက္ဘ၀ ရွိတာကိုလည္း မယံုၾကဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ခက္ထားလဲ။ ေသရင္ ဘ၀ၿပီး တယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြ။ ဒါေတြကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြလုိ႔ ေျပာလို႔ရ ပါ့မလား။ အမည္ခံ ဗုဒၶဘာ သာ၀င္ေတြလို႔ (ေစာေစာက) ေျပာလုိက္တာ မလြန္ပါဘူးေနာ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ။ အေၾကာင္းရွိတယ္။ ဇာတ္နိမ့္အမ်ားစုက ပညာတတ္လူ တန္းစားေတြ မဟုတ္ၾကဘူး။ ၿပီးေတာ့ စီးပြားေရး။ လူမႈေရး စတဲ့ ေနရာေတြမွာ လည္း အခြင့္အေရး မရၾကဘူး။ ဒီႏုိင္ငံမွာ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ တုိင္းေရးျပည္ေရး အရာရာကို ဇာတ္ျမင့္ေတြကသာ ႀကီးစုိးခ်ဳပ္ကိုင္ထားၾကတယ္။ ဇာတ္နိမ့္ေတြကေတာ့ ေနာက္လုိက္ နင္းျပား ဘ၀မွာပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေဒါက္တာ အမ္ေဘဒကာရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္လာၾကတာဆုိေတာ့ ေဒါက္တာႀကီး ေျပာတဲ့ ေရးတဲ့ စာေတြ စကားေတြက သူတို႔ အတြက္ အဓိက အားကိုးရာမ်ားျဖစ္တယ္။ ေဒါက္တာႀကီးက ေတာ္ပါတယ္။ အေတာ္ေလးကို ေတာ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ ေတာ္လည္း ဆိုရင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္ ဥပေဒ ေတြကို ဦးေဆာင္ ေရးဆြဲခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အလံကို ဗုဒၶရဲ႕ ဓမၼစၾကာတံဆိပ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့တယ္။ ဇာတ္နိမ့္ မ်ားရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကို ရွာၾကံေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေခတ္တစ္ေခတ္ကို ေျပာင္းသြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကံမေကာင္းတာက ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ေၾကျငာၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ေဒါက္တာႀကီး ဘ၀တစ္ပါးဆံုးသြားခဲ့တယ္။ သူလုပ္ခ်င္တာေတြ အကုန္လုပ္မသြားႏုိင္ရွာဘူး။ ဒီမွာ ေနာက္လူေတြ အတြက္ ျပႆနာက တစ္ပုိင္းတစ္စ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္က်န္ ရစ္ခဲ့ျခင္း ပဲ။ ကံကို မယံု၊ သီလမယံု၊ သမာဓိ မယံု၊ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဘံုဘ၀ ကို မယံံု စတဲ့ တစ္ပုိင္းတစ္စ ဗုဒၶဘာသာေတြျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ျဖစ္ပံုက ဗုဒၶကိုေသာ္မွာ ေဒါက္တာႀကီးေလာက္ အေလးမထားဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ ဗုဒၶက သူတို႔ ကို ေဒါက္တာႀကီးလို အဖိႏွိပ္ခံဘ၀ေတြက လြတ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့လုိ႔တဲ့ေလ။

ဒီေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ ဒီမွာ ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္ ထြန္းကားတယ္လုိ႔ ေျပာႏိုင္ပါ့မလား။ အရင္းလဲ အဖ်ားထင္းျဖစ္ ဆုိတာလုိ အေျခခံက အစ ယံုၾကည္မႈ နည္းေနေတာ့ က်င့္သံုးမႈ လုိက္နာမႈဆို တာေတြလည္း ဘယ္လုိလုပ္ ျဖစ္လာႏုိင္ေတာ့မွာလဲ။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ဟိႏၵဴေတြ ႀကီးစုိးတဲ့ ၀န္းက်င္မွာစိုေတာ့ ဒီမွာ ဗုဒၶဘာသာ အျမစ္ခိုင္ဘို႔ဆိုတာ အေတာ္မလြယ္ တဲ့ ကိစၥပဲ။

ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာ ရွိတာက ဘုန္းႀကီးရဟန္းေတြကေကာ အဲဒီအတြက္ ဘာလုပ္ေနၾကတာ လဲ။ သာသနာ စည္ပင္ေရးအတြက္ အဓိက ပဓာန အလုပ္သမား ဘုန္းႀကီး ရဟန္းမ်ား ဘယ္ ေနရာ ေရာက္ေနတာလဲ။ ဟုတ္တယ္။ အိႏၵိယမွာ (ကုလား) ဘုန္းႀကီးေတြ မနည္း (တစ္ေထာင္ေလာက္) ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ေနရာ ေကာင္းေကာင္း မရၾကဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္ေလးေတြမွာ ဘုရား၀တ္ တက္ဘို႔ ဘုရားေက်ာင္းေလး ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းေလးေတြမွာ ျဖစ္သလို ေနၾကရ တာပဲ။ ကိုယ္ပုိင္ ေက်ာင္းရယ္လုိ႔ မရွိၾကဘူး။ အဖြဲ႕အစည္း (ဒကာ ဒကာမေတြ)က မႀကိဳက္ရင္ ေဂ်ာင္းေပေတာ့။ ဒီေတာ့ ကုလားဘုန္းႀကီးေတြအေနအထားကလည္း အားရစရာ မရွိဘူး။ ေနစရာ၊ စားစရာ၊ ၀တ္စရာမွ အႏိုင္ႏုိင္ဆိုေတာ့ သူတို႔ခမ်ာ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာ ေရာင္၀ါေနသို႔ လင္းေစေသာ္ မလုပ္ႏုိင္ၾက တာ မဆန္းဘူးေပါ့။ ဒီက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဆို သူေတြက ဘုန္းႀကီး ရဟန္းေတြကုိ မဂၤလာ ေဆာင္၊ အိမ္သစ္တက္ လုပ္တဲ့ အခါေတြ ေလာက္သာ ပင့္ဖိတ္ခ်ဥ္းကပ္သမႈ ျပဳၾကတာပဲ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ တာ့တာပဲ။ တရားနာဘို႔ တရားက်င့္ဘို႔ ေက်ာင္းကို လာတာ ရွားပါ တယ္။ ခက္တာက ကုလားဘုန္းႀကီး ေတြ ကိုယ္တိုင္ကလည္း စာသင္၊ စာခ် မရွိ။ ပါဠိပိဋကတ္ နားမလည္ ဆိုေတာ့ လူေတြကို ဗုဒၶဘာသာ အသိဥာဏ္နဲ႔ ဦးမေဆာင္ႏိုင္ၾကဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ လူေတြက သူတို႔ကို အားမကုိးတာ သိပ္ေတာ့မဆန္းသလိုပဲ။ ပညာတတ္ဆိုတဲ့ လူ၀တ္ ေၾကာင္ေတြ က ဆုိင္ရာ ဆုိင္ရာေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ေနၾကေတာ့ အိႏၵိယ ဗုဒၶဘာသာဟာ အကြပ္မဲ့ ၾကမ္းလုိ ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ဆရာမရွိတဲ့ ေရာဂါက အေတာ္ဆိုး တယ္ဆိုတာ အိႏၵိယကို ၾကည့္မွ သိသာတယ္။

အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ တကၠသိုလ္အသီး အသီးက ဗုဒၶဘာသာဌာနေတြမွာ ဆရာေတြ ၀င္လုပ္ ေနတာ ဘယ္သူေတြ ျဖစ္မယ္ထင္သတုန္း။ ဗုဒၶဘာသာကို မုန္းပါတယ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္ျမင့္ဆိုသူမ်ားေပါ့။ ဒီေတာ့ အိႏၵိယဗုဒၶ ဘာသာ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္တဲ့ လူေတြျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ ဇာတ္နိမ့္ ဗုဒၶဘာသာေတြကေတာ့ သူတို႔ကို အမွီသဟဲ ျပဳေနၾကတဲ့ ေနာက္လိုက္မ်ားေပါ့။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ဗုဒၶဘာသာ ကုိ မယံုတဲ့ သူေတြက ဗုဒၶဘာသာကို ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳေနတာ မွန္ကန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈမ်ိဳး ေပးၾကပါ့မလားလုိ႔။ ဗုဒၶက အနတၱ သူတို႔က အတၱ။

အားလံုးကို ခ်ဳပ္ၾကည့္လုိက္ရင္ အိႏၵိယ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေျခအေနက အမိမဲ့သား ေရနဲငါး လုိ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ႔ ေလွ်ာက္ေသာ လမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ဇာတ္စနစ္ ခြဲျခားမႈ၊ စီးပြားေရး အားနည္းမႈ၊ လူမႈေရးဖိႏွိပ္မႈ။ (ဗုဒၶဘာသာ) အသိဥာဏ္ အားနည္းမႈေတြ ေအာက္က ရုန္းထြက္ႏုိင္ဘို႔ ေဒါက္တာ အမ္ေဘဒကာ ကဲ့သုိ႔ ကယ္တင္ရွင္ ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္းေတြ အမ်ားအျပား လုိအပ္ေနတာ အမွန္ပါ။

အခ်ဳပ္ဆုိရရင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဗုဒၶဘာသာ အစစ္အမွန္ ျပန္လည္ ထြန္းကားေရးအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ ၂ ခုရွိတာ ကို ေတြ႔ရတယ္။ တစ္ခုက ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ပညာသင္ၾကားေရး စနစ္ကုိ ျပန္ လည္ ေဖာ္ထုတ္ျခင္းႏွင့္ တကၠသိုလ္ အသီးသီး က ဗုဒၶဇင္ဌာန ေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား သုိ႔မဟုတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူ၀တ္ေၾကာင္ ဆရာ ဆရာမ မ်ားသာ သင္ၾကား လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရျခင္းတို႔ျဖစ္ၾကတယ္။

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

'' အရွင္နဲ႔ ေတြ႔တာ ငါ သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ။ အရွင္က ဒီမွာ ဆက္ေနဦးမွာ ဆိုေတာ့ ငါ့အတြက္ အခြင့္ အေရးေတြ ပိုရတာေပါ့။ ငါ့ကို ဗုဒၶက်မ္းစာေတြကို ဆက္လက္ သင္ၾကား ေပးပါေနာ္။ ''

'' ငါ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ေပါ့ ကြာ။ ''

၇-၈-၂၀၁၁

အမ္ဖီးလ္ အင္တာဗ်ဴး ေျဖဆိုျခင္း သို႔ ဘာမွ် ဘာမွ် မတတ္ႏိုင္ပါ

အမ္ဖီး အင္တာဗ်ဴး ေျဖဆိုျခင္း

သို႔ ဘာမွ် ဘာမွ် မတတ္ႏုိင္ပါ

၁၈-၈-၁၁

ယေန႔ ေန႔ ၁- နာရီအခ်ိန္ ပါဠိဌာနတြင္ အမ္ဖီး (M.PHIL) ဒီဂရီဘြဲ႕အတြက္ လူေတြ႕ ၀င္ခြင့္ အင္တာ ဗ်ဴး ေျဖၾကသည္။ ျမန္မာ၊ ထုိင္လန္း၊ တရုပ္၊ ဗိယက္နမ္၊ အိႏိၵိယ စုစုေပါင္း ေက်ာင္းသား ၉ ေယာက္။ တစ္ဦးခ်င္း စီ အခန္းတြင္းသုိ႔ ေခၚ၍ ေမးစစ္သည္။ စစ္ေမးသည့္ ဆရာမ်ားမွာ ပါဠိဌာန ဌာနမွဴး ပေရာ္ဖက္ ဆာ ေဒါက္တာ ေဒ၀ကာ၊ ျပင္ပ examiner မ်ားအျဖစ္ ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာ ဗဟုုကာ ႏွင့္ ေဒါက္တာ ဂိုဂိတ္တုိ႔ တက္ေရာက္္ၾကသည္။ အခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ အခန္းေစာင့္ မစ္စတာ ကုနာလ က ေက်ာင္းသားမ်ားကို နံပတ္စဥ္ အလုိက္ နာမည္ ေခၚသည္။ ပထမဦးစြာ ေမာင္အိႏၵာ၊ ဒုတိယ ေမာင္ ေခမိသ္၊ တတိယ က စာေရး သူ။ ျမန္မာ ေက်ာင္းသား သံုးေယာက္ ေရွ႕ေနာက္ဆင့္ ေရွးဦးစြာ ေခၚယူစစ္ေမးသည္။ ေမးခြန္းမွာ အထူးအေထြ မဟုတ္ပါ။ မင္းရဲ႕ အမ္ေအ ပညာသင္ႏွစ္ အေၾကာင္းကုိ ေျပာပါ။ မင္းရဲ႕ ေအာင္မွတ္က ဘယ္ေလာက္လဲ။ ဘယ္ ဂရိတ္လဲ။ မင္း လုပ္ခ်င္တဲ့ ဘာသာရပ္က ဘာလဲ။ ဘယ္က ဧရိယာ လဲ စသည့္ ဘာသာရပ္ ဆိုင္ရာ ေျဖလြယ္ သည့္ ေမးခြန္းမ်ားပင္။ အမွန္ေတာ့ အဂၤလိပ္ ႏွင့္ ပါဠိ(ဗုဒၶဇင္ ဘာသာရပ္) အရည္အ ေသြး ဘယ္ေလာက္ ရွိသ လဲ စမ္းသပ္ျခင္းပင္။ စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာ ေက်ာင္းသား သံုးဦးမွာ ကုိယ္ျပဳလုပ္မည့္ ဘာသာရပ္ ႏွင့္ လက္ပြန္း တတီး ရွိထားသူမ်ားျဖစ္၍ ေမးခြန္းအားလံုးကုိ လြယ္ကူစြာ ေျဖဆိုႏုိင္ၾကသည္။

စာေရးသူက '' မိမိ ျပဳလုပ္လုိသည့္ ဘာသာရပ္ နယ္ပယ္မွာ the Buddha's philosophy and psychology ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းမွာ ပါဠိ ပိဋကတ္လာ အဘိဓမၼာဘာသာရပ္ကို ဆိုလိုေၾကာင္း။ အထူးျပဳ သုေတ သနျပဳလိုသည့္ ဘာသာရပ္မွာ စိတ္ျဖစ္စဥ္မ်ား (၀ီထိ=thought process) အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း။ အရွင္ အႏုရုဒၶါ ေရးျပဳထားသည့္ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းတြင္ ယင္းအေၾကာင္းမ်ားကုိ အေသး စိတ္ ေဖာ္ျပ ထားေၾကာင္း။ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းသည္ အဘိဓမၼာ ၇ က်မ္းကို အႏွစ္ထုတ္ထားေသာ က်မ္းျဖစ္၍ ယင္းက်မ္းပါ အခ်က္အလက္မ်ား သည္ အဘိဓမၼာ ၇ က်မ္းမွ အခ်က္အလက္မ်ားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာ က်မ္းမ်ားႏွင့္ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းကို ညွိႏႈိင္းဘို႔ မလြယ္ေသာ္လည္း သိပ္ခက္ခဲမည္ မထင္ပါေၾကာင္း။ သုိ႔ေသာ္ က်မ္းျပဳ ဆရာ အရွင္အႏုရုဒၶါသည္ ေအဒီ ၆ ရာစု ေလာက္တြင္ ေပၚထြန္းခဲ့ သူျဖစ္ေၾကာင္း။ ၃င္းအရင္ ( ပါဠိပိဋကတ္အျပင္ ) မည္သူမ်ားက ဒီလုိ ၀ီထိေတြ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပထား ခဲ့ေသးလဲ။ ဒီ၀ီထိေတြရဲ႕ (source) ပင္မ ေရေသာက္ျမစ္ က ဘယ္ ( သူ၊ ဘယ္က်မ္းေတြ ) က အစပ်ိဳးမွတ္တမ္း တင္ခဲ့တာလဲ။ ေနာက္ၿပီး ဗုဒၶဇင္ ဂိုဏ္းခြဲတစ္ခုျဖစ္တဲ့ မဟာယာန က်မ္းစာေတြမွာေကာ မဟာယာန ဆရာႀကီး မ်ားျဖစ္ၾက တဲ့ အရွင္နာဂဇၨဳန၊ ဓမၼကိတၱိ၊ ၀သုဗႏၶဳ တို႔ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လုိ ေျပာခဲ့ၾကေသးလဲ။ တစ္ျခား ဟိႏၵဴ၊ ဂ်ိန္းက်မ္းစာေတြြမွာ ေကာ ဘယ္လို တင္ျပထားတာ ရွိလဲ။ ဒါကို အဓိကထား သုေတသနလုပ္လိုသည့္ စာ တမ္းျဖစ္ ေၾကာင္း '' ေျပာသည္။

'' မင္း မဟာယာန က်မ္းစာေတြေကာ ေလ့လာဘူးသလား'' ( ေဒါက္တာ ေဒ၀ကာ ေမး)

'' မေလ့လာဘူးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအတြက္ ငါ့မွာ ဆရာလိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီ (မင္း တို႔ ဆီ) မွာ ဆက္ လက္ ပညာသင္လုိျခင္းျဖစ္တယ္။''

'' အဲဒီအတြက္ အဂၤလိပ္စာ ေကာင္းဘို႔ လိုလိမ့္မယ္။ ပီအိပ္ခ်္ဒီစာတမ္းဆုိ ပုိေကာင္းတာေပါ့ ''

ေဒါက္တာ ဂိုဂလိတ္က philo ဘာသာရပ္က စိတ္ျဖစ္စဥ္ အေၾကာင္း အခ်ိဳ႕ကို္ ေျပာေနေသး သည္။ သို႔ေသာ္ ေမးခြန္းမလာ။ ေဒါက္တာ ဗဟုကာ ကေတာ့ ဘာမွ မေမးပဲ စာေရးသူ၏ ေက်ာင္းသားမွတ္တမ္း စာရြက္ဖိုင္ကိုသာ လွန္ေလွာၾကည့္ေန၏။ ထိုမွ်ျဖင့္ စာေရးသူ၏ အင္တာဗ်ဴး လူေတြ႔စစ္ေမးမႈ ကိစၥသည္ ၿပီးဆံုး သြားသည္။ အခန္းထဲက ထြက္လွ်င္ ဗိယက္နမ္ သီလရွင္ က အနားလာ၍ ေမးလာ၏။

'' ဘာေတြ ေမးတာလဲ ဟင္၊ ခက္သလား။ ''

'' သိပ္အခက္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္မွာ အမ္ေအ ၿပီးတာလဲ။ ဘယ္ခုႏွစ္လဲ။ မင္းလုပ္ခ်င္တာ ဘယ္လို ဘာသာ ရပ္မ်ိဳးလဲ။ ဘယ္ ဧရိယာ(နယ္ပယ္)ကလဲ။ ဒါပါပဲ။ လူတိုင္းကို ဒါပဲ ေမးမွာပဲေလ''

'' ငါေတာ့ ခက္လိမ့္မယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ (ကုလားေတြ) ေျပာတာေတြကို ေကာင္း ေကာင္း နားမ လည္ဘူး။''

'' မခက္ပါဘူး။ မင္းဘယ္မွာ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တာလဲ ေမးတဲ့အခါ ဘယ္မွာ ဘယ္ခုႏွစ္ တန္းေျပာရံုပဲ။ မင္း လုပ္ဘို႔ စိတ္ကူးထားတဲ့ ဘာသာရပ္က ဘာလဲ''

'' ၀ိနယပိဋက ''

'' စာတမ္း ေခါင္းစီးက ဘာလဲလို႔ ေမးရင္ ''

'' Four noble truths =သစၥာေလးပါး''

'' အင္ မဟုတ္ေသးဘူးေလ။ သစၥာေလးပါးက သုတၱန္ပိဋကမွာ အဓိက လာတာေလ။ ၀ိနယ ပိဋကမွာ မဟုတ္ ဘူး။ မင္း နားလည္လား။ ေခါင္းစီးက သစၥာေလးပါး။ ဧရိယာက သုတၱ၊ ပိဋက သံုးပံုကလို႔ ေျပာရင္လည္း ရပါ တယ္။''

ညပိုင္းတြင္ စာေရးသူ ၾကားသိရသည္မွာ ေက်ာင္းသား ၉ေယာက္အနက္ ၈ ေယာက္ ေအာင္၍ တစ္ဦး က်ရႈံုး သတတ္။ ယင္း အင္တာဗ်ဴး က်ရံႈးေသာ သူမွာ ယင္း ဗိယက္နမ္ သီလရွင္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သူမ၏ အဓိက ျပႆနာမွာ ေမးသည္ကို နားမလည္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။ ျပဳလုပ္လုိေသာ ဘာသာရပ္ရဲ႕ ဧရိယာ ကို ေျပာပါ ဟု ဆရာေမးေသာအခါ ပူေနးဟု ေျဖသတတ္။ စာေရးသူမွာ သူမအတြက္ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီး စြာ ျဖစ္ရံုမွတစ္ပါး အျခား အျခား ဘာမွ် ဘာမွ် မတတ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။

၁၉-၈-၁၁

အမွတ္မထင္ စကားမ်ားျခင္း(၂)

အမွတ္မထင္ စကားမ်ားျခင္း(၂)

''ဒါေပမယ့္ ခုေခတ္က ဘုရားရွင္ေခတ္ကလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အရာရာဟာ ေျပာင္းလဲ ကုန္ၿပီ။ (ဘုရားစကား မ်ားသည္ မူလအတိုင္း မဟုတ္ေတာ့ ဟုဆိုလုိ)။ လိုက္နာမႈမွာလည္း အရင္လုိ မဟုတ္ၾကေတာ့ဘူး။''

'' ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တို႔ လုိက္နာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနရမယ္။ ဒီေန႔ မလုိက္နာႏိုင္ရင္ နက္ျဖန္ လိုက္ နာႏိုင္ေအာင္ တို႔ႀကိဳးစားေနရမယ္။ ဒီလုိမွ မလိုက္နာႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ တုိ႔ဟာ လူေတြနဲ႔ ဘာမွထူးမွာ မဟုတ္ေတာ့ ဘူး။ လူေတြက တို႔ကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ လွဴဒါန္း ေနတယ္ ဆိုတာကိုေကာ မင္းသိရဲ႕လား''

'' ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုယ္ငါ ဘယ္ေတာ့မွ ျမင့္တယ္လုိ႔ မေတြးခဲ့ဘူး။ လိုအင္ဆႏၵေတြ အျပည့္နဲ႔မို႔ သိပ္ၿပီးလည္း လူေတြနဲ႔ ထူးတယ္ မထင္ဘူး။''

''မွန္တယ္။ အက်င့္ဆိုတာ ရွိတယ္။ စိတ္က မေကာင္းတာ ျဖစ္ဦးေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ ႏႈတ္မွာ မျဖစ္ဘို႔ ေစာင့္စည္းႏိုင္ ရမယ္။ ဒီေစာင့္စည္းမႈက လူေတြနဲ႔ မတူေအာင္ လုပ္လိုက္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြက သူတုိ႔နဲ႔ မတူပါလား ဆုိၿပီးေတာ့ လွဴၾက ဒါန္းၾကတာေပါ့။ ေလးစားၾက တာေပါ့။ ''

'' ငါ ကေတာ့ သူမ်ား လွဴတာ ဒါန္းတာေတြကို လက္ခံရတာကို မေပ်ာ္ပုိက္ဘူး။ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မေက်နပ္ ဘူး။''

'' ဒါက မဆန္းပါဘူး။ လူတိုင္း ေပးခ်င္တဲ့ အလုပ္ကိုပဲ လုပ္ခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ မေက်နပ္ တာကေတာ့ လူတိုင္းလိုပါပဲ။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မ်ားသေလာက္ မေက်နပ္မႈေတြ မ်ားေနမွာပဲေလ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအလိုဆႏၵေတြ ကင္းေအာင္ တရားက်င့္ၾကတာေပါ့''

(သူေျပာလုိေသာ မေက်နပ္မႈမွာ အျမဲတမ္း ကရုဏာျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ဆိုလုိျခင္းျဖစ္၊ စာေရးသူက တစ္ မ်ိဳးေျပာမိ)

'' ငါ့ အျမင္။ ဟုတ္တယ္ ငါ့အျမင္လုိ႔ပဲ ေျပာၾကပါစုိ႔။ ငါ့အျမင္ကေတာ့ သူတို႔(ရဟႏၲာျဖစ္ေအာင္ က်င့္ေနတဲ့ သူေတြ) နဲ႔မတူဘူး။ ကိေလသာ ကုန္ေအာင္လည္း တရားအားမထုတ္ခ်င္ဘူး။ အဲလို စိတ္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ရတဲ့ လုပ္ငန္းကလည္း တကယ္တမ္း ခက္တယ္ဆိုတာကုိ ငါလက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိက ငါလုပ္ခ်င္တာ ကေတာ့ သူမ်ားေတြကို ငါ အကူအညီေတြ ေပးခ်င္တယ္။ ဆင္းရဲသူ ဆင္းရဲသားေတြကုိ စားစရာေတြ၊ ပုိက္ ဆံေတြ ေပးၿပီး ကူညီေထာက္ပံ့ခ်င္တယ္။ မ်က္ႏွာလႊဲ မေနခ်င္ဘူး။ သနားေနတဲ့ စိတ္ကုိ အၿမဲ တမ္း ေမြးျမဴထားခ်င္တယ္။''

'' ဟာ ဒါ ေကာင္းတာေပါ့။ ဘာမွ အျပစ္ေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါ ဘုရားအေလာင္း စိတ္ဓာတ္ပဲ။ ဒီစိတ္ဓာတ္ကို ပါဠိမွာ ကရုဏာလုိ႔ ေခၚတယ္။ သူမ်ား ဆင္းရဲဒုကၡေတြကုိ ပယ္ရွားလုိတဲ့ စိတ္ သေဘာတစ္ခုပဲ။ အဲဒီစိတ္ဓာတ္ကို ေမြးျမဴေနရင္ ဒါဟာ ကမၼ႒ာန္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္လို႔ ဘုရား ေျပာထားတာရွိတယ္။ ကရုဏာ ကမၼ႒ာန္းေပါ့။ ဒီေတာ့ ကိေလသာ ကင္းေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ သူေတြလည္း ဘာမွ အျပစ္ေျပာစရာ မရွိသလုိ မင္းလုိ ဘုရားေလာင္းစိတ္ဓာတ္ ေမြးျမဴေနတဲ့ သူေတြကုိလည္း ဘာမွ အျပစ္ေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဘာလုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ အားလံုးက အေကာင္း ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနၾကလို႔ပဲေလ။ ''

စာေရးသူက ရဟႏၲာႏွင့္ ဘုရားေလာင္းက်င့္စဥ္ တန္းညွိျပလုိက္ေသာအခါ မတူကြဲျပား ထူးျခား တယ္လို႔ ေျပာလိုေသာ သူ႔အယူမွာ ေလခတ္ေသာ တိမ္ပုပ္ကဲ့သို႔ အေ၀းသုိ႔ လြင့္ေပ်ာက္ သြားတယ္။

'' ေနစမ္းပါဦး မင္းတို႔ႏိုင္ငံကုိ တုိ႔သိထားတာက ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုအေနနဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခု အေျခအေနက ခရစ္ယာန္ေတြက မ်ားေနတယ္ မဟုတ္လား။ ကမၻာမွာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာတိုး တက္ေရး အတြက္ စိတ္ထက္သန္ဆံုး က ကုိရီးယားေတြလို႔ နာမည္ႀကီးေနတယ္။ ဟုတ္လား။''

'' ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစု စိတ္ဓာတ္က ဗုဒၶဘာသာ စိတ္ဓာတ္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာ ေကာင္းတာကိုလည္း သူတို႔ အသိအမွတ္ ျပဳၾကတယ္။''

''ဒါ ကေတာ့ကြာ ကမၻာ့ဘာသာ တရားေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာက အေကာင္းဆံုးဆိုတာ ကမၻာ့ဘာ သာ ေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြေတာင္ အသိအမွတ္ ျပဳၾကေသးတာပဲ။ ဗုဒၶဘာသာကုိ အေကာင္း လို႔ ျမင္ တာေလာက္ေတာ့ မဆန္းေသးပါဘူး။ ဆန္းတာက ဗုဒၶဘာသာ လူဦးေရ ေလ်ာ့က် လာျခင္းပဲ။ ကဲ အခုဆို မင္း တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာက ရာခုိင္ႏႈန္း ၃၀ ပဲ ရွိၿပီးေတာ့ ခရစ္ယာန္ က ရာခုိင္ႏႈန္း ရ၀ ေလာက္ ရွိတယ္လုိ႔ ငါတို႔ ၾကားသိေနရတယ္။''

''အဲလို မဟုတ္ပါဘူး။ ခရစ္ယာန္လည္း ၃၀ ေလာက္ပါပဲ။ တို႔ႏုိင္ငံက ဘာသာေရးႏုိင္ငံ မဟုတ္ ဘူးေလ။ အဲေတာ့ ဘာသာတရားေတြ အၿပိဳင္ရွိေနတာ ဒါ တစ္မ်ိဳးေကာင္းပါတယ္။ အျမင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အယူ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။ ႀကိဳက္တာ ကုိးကြယ္ၾကေလ။''

''ဒါဆို မင္းတို႔ တာ၀န္က ဘာလဲ။ မင္းတို႔ကုိ လူေတြက လွဴဒါန္း ေပးကမ္းေနတာ ဘာ အတြက္လဲ။ ''

'' စိတ္ကုိ ျဖဴစင္ေအာင္ က်င့္ဘို႔ပဲေလ''

'' မဟုတ္ေသးဘူး တာ၀န္ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု ျဖစ္ေန လုိ႔ပဲ။ ဘုရားက ဒီ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းႀကီး ထားခဲ့တာ အလကား မဟုတ္ဘူး။ သူ႔တရားေတာ္ ေတြကို ထိန္းသိမ္းဘို႔၊ လူအမ်ား နားလည္ေအာင္ ျဖန္႔ျဖဴးဘို႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။ ဒါ မင္းတို႔ ငါတို႔ တာ၀န္ေတြပဲ။ ''

'' ဗုဒၶဘာသာက ဘာသာတရားတစ္ခုမွ မဟုတ္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဘာသာတရားတိုင္းကလည္း အေကာင္းကိုပဲ ညႊန္ျပေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ''

''ဗုဒၶဘာသာကုိ ဘာသာတရားတစ္ခုျဖစ္တယ္လို႔ ငါ မေျပာပါဘူး။ တစ္ျခား ဘာသာတရားေတြ ကိုလည္း မေကာင္းဘူးလို႔ ငါ မေျပာပါဘူး။ မင္းတာ၀န္က ဘာလဲ ဆိုတာ သိဘို႔လိုတယ္။ အျခား ဘာသာက လူေတြက သူတို႔ဘာသာ ျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ေနၾကသလို မင္းတို႔ ငါတို႔က လည္း ငါတို႔ ဘာသာတရားကို လူအမ်ားနား လည္ေအာင္ လုပ္ၾကရမွာပဲ မဟုတ္လား။ ဘာျဖစ္ လို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းတို႔ ငါတို႔က ဗုဒၶအဖြဲ႕အစည္း ထဲမွာ ေရာက္ေနလို႔ပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မင္း တုိ႔ႏုိင္ငံက ဗုဒၶဘာသာနဲ႔စ ခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံ တစ္ခုပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရိုးရာ ဘာသာျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို ဆက္ထိန္းထားဘို႔ လုိတယ္ဆိုတာကို ငါေျပာလုိရင္းပဲ။ မင္းတို႔ ႏိုင္ငံက အျခားဘာသာတရားေတြနဲ႔ စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ဆုိရင္ ငါ ဒီလို စကားမ်ိဳး ေျပာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။''

''ဘာသာတရား က်ဆံုးတယ္ဆုိတာ အဲဒီဘာသာရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ညံ့ဖ်င္းမႈပဲလုိ႔ တြက္လို႔ ရတယ္။ လုပ္ၾကစမ္းပါ မင္းတို႔ (မဟာယာန)ေတြက လူေတြနဲ႔ ပုိနီးပါတယ္။ အံ့စရာ ေကာင္းတာက ဒီေလာက္ လူမႈေရးေတြလုပ္ၿပီး လူေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးရွိေနတဲ့ မင္းတုိ႔ ( မဟာယာန ေတြ) က တို႔(ေထရ၀ါဒ) ထက္ ပုိမို တိုးတက္ေနရမွာ အခုေတာ့ ဟိုက ႏွင္ ဒီက ႏွင္နဲ႔။ ''

'' ဘယ္က ႏွင္တာလဲ''

'' အေျခအေနကို သံုးသပ္ျပတာပါ။ လားမားႀကီးတို႔ အဖြဲ႔ကို တိဘက္ကေန တရုပ္က ႏွင္လုိက္ တာ အိႏၵိယ ကိုေျပးလာရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ အိႏၵိယမွာလည္းၾကည့္ ဟိုေရွး ေရွး (နာလႏၵာတကၠ သိုလ္ႀကီး ေခတ္) ကတည္းက ဟိႏၵဴေတြ မြတ္ေတြက ႏွင္လုိက္တာ ခုခ်ိန္ထိ ျပန္လည္ မတည္ ေဆာက္ႏိုင္ၾကေသးဘူး မဟုတ္ လား။ ဂ်ပန္။ တရုပ္ၾကည့္ ဗုဒၶဘာ သာဟာ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုမွာပဲ ရွိေနတယ္။ အခုေခတ္ မင္းတို႔ႏိုင္ငံ ကုိၾကည့္ ဗုဒၶဘာသာ ဦးေရေတြထက္ အျခားဘာသာ ဦးေရက တစ္ဟုန္ထိုး တက္ လာၿပီး လႊမ္းမိုး ေတာ့မယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကအစ ခရစ္ယာန္ျဖစ္ေနေတာ့ မင္းတို႔ ဗုဒၶဘာသာေတြ မ်က္ႏွာ မရဘူး မဟုတ္ လား။ ဒါေတြက မင္းတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာကုိ ႏွင္ထုတ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပဲလို႔ ငါထင္တယ္။ ဘယ္လုိ ပဲ ျဖစ္ေနေန မင္းတို႔ႏိုင္ငံ ဗုဒၶဘာသာ အေျခအေနက ေကာင္းပါေသးတယ္။ ေနာက္မ က်ေသးပါဘူး။ မင္းတို႔ ႀကိဳးစားၾကဘို႔ပဲ လုိပါတယ္။ ''

မွတ္ခ်က္။ ၃-၈၀-၁၁=ေန႔က စကားေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားထဲမွ အခ်ိ႕ကို စာကညစ္ ေရးျခစ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အမွတ္မထင္ စကားမ်ားျခင္း

ဒီေန႔ ေန႔လည္စာ စားေနတုန္းမွာ ကုိရီးယား ရဟန္း ေရာက္လာတာနဲ႔ သူနဲ႔ အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာၾကာ စကားေတြ ေျပာ ျဖစ္ၾကတယ္။ သူကလည္း စာေရးသူလို (အဂၤလိပ္ စကား ေလ့က်င့္တဲ့အေနနဲ႔) စကားမ်ားသူ သို႔မဟုတ္ သူ႔အျမင္ ကုိယ့္ အျမင္ ဖလွယ္ခ်င္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တာမို႔ ဘက္ရွိရင္ (အခ်ိန္ရ၊ အႀကိဳက္ေတြ႔ရင္) မထတမ္း ေျပာဘို႔ မခဲယဥ္းတဲ့ သူပဲ။ ေျပာၾကတဲ့ အေၾကာင္း အရာေတြက ဘာသာေရး အေၾကာင္းပဲ မ်ားပါ တယ္။ သူက ဒီႏွစ္မွ ေရာက္လာ တဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ဆန္းစစ္ကရစ္ဌာနမွာ ဒီပလိုမာ သင္တန္းတက္ဘို႔ စာရင္း သြင္းထားတယ္ လို႔ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလို စကား စ ျဖစ္သြားတယ္။

''ပါဠိဌာနမွာ ဘာလို႔ မလုပ္တာလဲ။ တုိ႔ဘုရားက ပါဠိဘာသာနဲ႔ သူတရားေတြကို ေဟာခဲ့ တာပဲ''

'' ငါ ပါဠိစာ မသင္ခ်င္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ပါဠိဘာသာကေန ကိုရီးယားလုိ ဘာသာျပန္ ထားတဲ့ နိကာယ္ က်မ္းေတြကို လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ေလာက္ ငါ ေလ့လာဘူးလို႔ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့အ တြက္ ပါဠိမလိုေတာ့ဘူး။ ''

ဘုရားတပည့္ ရဟန္းတစ္ပါးက ပါဠိစာမလိုဘူး လို႔ ေျပာတာ ထူးဆန္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဟာ ယာနေတြက ပါဠိ စာထက္ ဆန္စစ္ကရစ္ဘာသာကိုသာ အေလးထား သင္ၾကားၾကတယ္ ဆိုတာကို သိထားရင္ သူ ဒီလုိ ေျပာတာ မဆန္းဘူးလုိ႔ ေျဖသာတယ္။

'' ႏို႔ ဘာျဖစ္လို႔ ဆန္စစ္ကရစ္ သင္တာလဲ''

''အိႏၵိယ ဖေလာ္ေတြ၊ နာဂဇၨဳန ဖေလာ္ေတြကို မူရင္းက် က် သိခ်င္လုိ႔ပဲ။ သူတို႔ (ဆန္းစစ္ ကရစ္ ဘာသာနဲ႔ ) ေရးထားတဲ့ က်မ္းစာေတြကို ငါ ႏႈိုင္းယွဥ္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါ သင္ တာပါ၊ ဆန္စစ္ကရစ္သင္တာက ပါဠိစာသင္တာထက္ ငါ့ႏိုင္မွာ ငါ့အတြက္ အဓိပၸါယ္ပုိ ရွိမယ္ လို႔ ငါထင္တယ္ေလ ''

ပါဠိစာကို မဟာယာနေတြ ဘာျဖစ္လုိ႔ မ်က္ႏွာလႊဲေနၾကတာလဲ စဥ္းစားလုိ႔ကုိ မရဘူး။ သူက အေရွ႕တုိင္း ဖေလာ္၊ အေနာက္တိုင္း ဖေလာ္။ ဗုဒၶဇင္ ႏွင့္ အျခားဘာသာ တရားမ်ားရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ စတာေတြ ကုိ ေျပာလာ တယ္။ နာဂဇၨဳန၊ ဓမၼကိတၱိရဲ႕ ဖေလာ္ အေၾကာင္းေတြလည္း ပါတယ္။ သူ ေမာေလာက္ေအာင္ ေျပာၿပီးမွ စာေရး သူက ေကာက္ခ်က္ခ် ေျပာတာပါ္။

'' အေနာက္တိုင္း ဖေလာ္နဲ႔ အေရွ႕တိုင္း ဖေလာ္ေတြအားလံုးက အေျခခံအားျဖင့္ အတူတူပါပဲ''

'' ဘယ္လို တူတာလဲ''

'' သူတို႔ အားလံုး အတၱမွာ လမ္းဆံုးၾကတာခ်င္း တူၾကတာကို ေျပာတာပါ။ အေရွ႕တုိင္း (အိႏၵိ ယ) ဖေလာ္ေတြက အတၱ (ျဗဟၼာ)မွာ လမ္းဆံုးၿပီးေတာ့ အေနာက္က ေဂါ့ဒ္မွာ လမ္းဆံုးၾကတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အေျခခံ သေဘာ အားျဖင့္ ေယဘုယ် တူတယ္လုိ႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ အေနာက္ တိုင္း ဖေလာ္ေတြက လြတ္လြတ္လပ္ လပ္ ေတြးေခၚ တတ္ေတာ့ ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႔ အေတာ္ ေလး သြားတူတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။ ဥပမာ- အရာရာဟာ အျမဲ တမ္း ေျပာင္းလဲေန တယ္ဆိုတဲ့ ဗုဒၶေဟာေျပာခ်က္ကို သူတို႔ အားလံုးလုိ လုိက္ေျပာၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶက အျပည့္အစံု အေသးစိတ္ေျပာျပခဲ့ေပမယ့္ သူတို႔ကေတာ့ အခ်က္အလက္ အခ်ိဳ႕သာ ေျပာျပႏိုင္ၾကတယ္။ ''

'' ငါ ရဟႏၲာမျဖစ္ခ်င္ဘူး၊ နိဗၺာန္ကိုလည္း မေရာက္ခ်င္ဘူး''

သူ႔ စကားေတြက တစ္ဖက္ကုိ ေစာင္းေနတယ္ ဆုိတာ ထင္ရွားတယ္။ မဟာယာနေတြရဲ႕ သေဘာ ကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေစာေၾကာမိထားတာမို႔ သူဘာကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေျပာေနတယ္ ဆုိတာကို စကားထြက္ လာတာနဲ႔သိႏိုင္တယ္။ ေထရ၀ါဒ က ရဟႏၲာျဖစ္ေရး နဲ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ ေရးကိုပဲ အေလးထားၿပီး အျခားကိုေတာ့ အေလးမထားဘူးလို႔ မဟာယာန အမ်ားစုက ေတြးထင္ထားၾကတယ္။ ျပႆနာ မဟုတ္တာကို ျပႆနာ ရွာ တတ္ၾကတာ သူတို႔ရဲ႕ ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ အက်င့္ပဲေလ။ ဒီေတာ့ ေသာက္လက္စ ေရေႏြးၾကမ္းခြက္ ကို ေဘးမွာ အသာခ် ထားလုိက္ၿပီး သူ႔ကုိ ေမးလုိက္တယ္။

'' မင္းက အဲလို ေျပာလို႔ ငါ ေမး ပါရေစ။ နိဗၺာန္ေရာက္တာနဲ႔ ရဟႏၲာျဖစ္တာ မေကာင္း လို႔လား။

'' ငါ ရဟႏၲာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး''

'' မင္း ျဖစ္ခ်င္တာ မျဖစ္ခ်င္တာကုိ ငါ ေမးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါက မင္း အပိုင္း။ အခု ငါေမးေန တာက အဲဒီ ၂ ခုက မေကာင္းဘူးလား၊ ေကာင္းသလား ဆုိတာပဲ။''

'' အဲဒါ ေကာင္းပါတယ္''

'' ေအး ဟုတ္ပီ။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီ ၂ ခုက ဘာမွ အျပစ္ေျပာစရာ မရွိေတာ့ဘူး။ မင္း မႀကိဳက္ဘူး ႀကိဳက္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ မင္း အပိုင္းေပါ့ ဟုတ္လား။ ကဲ မင္း အျမင္ ဆက္ေျပာပါဦး''

အားရပါးရ ေျပာမယ္ အလုပ္မွာ ေမးခြန္း အေမးခံရတာေၾကာင့္ ေအာက္သက္သက္ ျဖစ္ ေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္။ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ ဓမၼ မကြဲပဲ လံုးခ်ာလုိက္ အေတာ္မသတ္ ေအာင္ ေျပာေနမွာစုိး လုိ႔ ေစာေစာက ႀကိဳရွင္းထားတဲ့ သေဘာပါ။

''ငါတုိ႔ ႏိုင္ငံမွာ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြရွိတယ္။ သူတို႔က ရဟႏၲာျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာကိုမွ သူတို႔ ဂရုမစိုက္ၾကဘူး။ အားလံုးကို ငါတို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူးဆိုၿပီး မ်က္ႏွာ လႊဲေနၾကတယ္။ သူတို႔ တရားပဲ သူတုိ႔ အားထုတ္ေနၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ ရဟန္းေတြ လူမႈေရးေတြ လုပ္တာေတြကုိ ေတာင္ အျပစ္ေျပာခ်င္ၾကတယ္။ ဥပမာ တိုင္းျပည္အတြက္ ဆႏၵျပတာမ်ိဳးေတြကို ဒါ ငါတို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူး ဆိုၿပီး တားျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ့အျမင္ကေတာ့..။''

ဒါဟာ သူတို႔ ႏိုင္ငံက တကယ့္ အေျခအေန ဟုတ္ေကာင္းမွ ဟုတ္ေပမယ္။ သုိ႔ေသာ္ သူေျပာ လုိရင္းက လူမႈေရး မလုပ္ပဲ ရဟႏၲာျဖစ္ေရး က်င့္ေနတာသည္ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းျခင္း တစ္မ်ိဳး ပဲလုိ႔ ဆိုလုိတယ္။ ဒီစကားကလည္း တစ္ဖက္(ေထရ၀ါဒ) ကုိ ေစာင္းေျပာေနသလားဆုိတာ သံသယ၀င္စရာပဲ။ သူ႔စကားကုိ ဆံုးေအာင္ နား မေထာင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။

''တို႔ ရဟန္းေတြဆိုတာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ဘုရားစကားအတိုင္း လုပ္ၾကရမွာပဲ။ ဘုရားက မလုပ္နဲ႔ လုိ႔ ေျပာထား တာေတြ တုိ႔မလုပ္ပဲ။ လုပ္ပါလို႔ ေျပာထားတာေတြကို တုိ႔လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တို႔ ဘုရား စကားေတြကို မ်ားမ်ားသိထားသင့္တယ္။ မသိဘူးဆိုရင္ တို႔ အျပစ္ေတြ လုပ္မိမယ္။ သိထားရင္ တို႔ အျပစ္ကင္းတာေတြခ်ည္း လုပ္ျဖစ္မယ္၊ ေျပာျဖစ္မယ္။''

ဒီ စကားမ်ိဳးက ေထရ၀ါဒ အခ်င္းခ်င္းဆုိ ဘာမွ ျပန္လည္ ေမးစရာ မလိုတဲ့ စကားမ်ိဳးပါ။ ခုဟာက သူက မဟာ ယာန ျဖစ္ေနေတာ့ ခပ္ဆန္းဆန္း ျဖစ္ေနတာေပါ့။ သူတို႔က ဘုရား စကားေတာ္ကို ခၽြင္းခ်က္မရွိ ယံုတဲ့ သူေတြမွ မဟုတ္တာပဲ။ ဘုရားစကားေတာ္ေတြက ႏွစ္ၾကာ ခဲ့ၿပီမို႔ ေခတ္ႏွင့္အညီ ျပင္ဆင္ က်င့္သံုးသင့္တယ္ ဆုိတာ သူတို႔ရဲ႕ လက္ကုိင္ ၀ါဒပဲေလ။

'' ဘုရား စကားဆုိတာ ဘာကို ေျပာတာလဲ။''

''ဘုရားစကားဆုိတာ ၀ိနည္း သုတၱန္ အဘိဓမၼာတရားေတြကို ေျပာတာပဲ။ အဲဒါေတြကို သိေအာင္ တို႔ အၿမဲ တမ္း ေလ့လာေနရမယ္။ ၿပီးေတာ့ လုိက္နာ က်င့္သံုးေနရမယ္။ သိၿပီး မက်င့္ရင္လည္း ဒါ မဟုတ္ေသးဘူး။ အက်င့္က အဓိက ပဲ။ ''

ေက်ာင္းေပၚက တုတ္ (သို႔) I am really salute Myanmar Bhante

ဒီေန႔ သင္တန္းက ျပန္အလာ လမ္းမွာ မစ္စတာ ဆန္ေဂ်း က ငါ ျမန္မာ ဘေႏၲေတြကို တကယ့္ကုိ ေလးစား ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဘိဓမၼာကို သူတို႔ သိပ္သိၾက လို႔ပဲ။ အဘိဓမၼာ ဘာသာရပ္က သိပ္ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕ နက္နဲတာပဲ။ ဒါကို ျမန္မာ ဘေႏၲေတြ ေကာင္း ေကာင္း သိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါ တ ကယ္ ေလးစား တယ္ဆိုတာကုိ ေျပာတာပါ။

ဒီေန႔ မစ္စတာ ဆန္ေဂ်း ဘာအႀကိဳက္ေတြ႔သြားသည္ မသိ။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျမန္မာ ဘေႏၲေတြကုိ ခ်ီးက်ဴးခန္း ဖြင့္ေနေတာ့သည္။

အခု ငါ ဆို ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းတဲ့လူလဲ။ ၾကည့္စမ္း ဒီလို နက္နဲတဲ့သေဘာတရားေတြ ကို မင္းဆီက တစ္ဆင့္ သိခြင့္ ရေနတယ္။ ဒါဟာ ငါ့ဘ၀မွာ သိပ္ထူးတဲ့ ကုသိုလ္ကံပဲလုိ႔ ငါ ေတြးတယ္။

++++++++++++++++++

အဘိဓမၼာသင္တန္းေပးေနတာ အခုဆို သမုစၥည္းပုိင္း ေဗာဓိပကၡိယသဂၤဟ အခန္းကို ေရာက္ ေနၿပီ။ မေန႔က ဒီအခန္းကုိ စကိုင္ေတာ့ ဘေႏၲ သုဒႆန ႏွင့္ ဘေႏၲ သုေမဓာတုိ႔ လာ ထုိင္ၾကတယ္။ ေနာက္ ဘေႏၱသုဂတ ပါ ဒကာတစ္ေယာက္နဲ႔ ရုတ္တရက္ ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ရာက္လာၿပီး သင္တန္းကုိလာထိုင္တာမို႔ အဘိဓမၼာ သင္တန္းေလးမွာ အမွတ္မထင္ လူစံုသြားတယ္။ သူတို႔က အိႏၵိယႏိုင္ငံသား ဘေႏၲေတြျဖစ္ၾကတယ္။ သုဒႆ နႏွင့္ သုေမဓာတို႔က တကၠသုိလ္ထဲက ဗုဒၶ၀ိဟာရမွာေနၾကၿပီး သုဂတကေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲ က ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း မွာ ေနတယ္။

ေဗာဓိပကၡိယ ဆုိတာ ဘာလဲဆိုတာနဲ႔ စတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၀ုိင္း ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ မစ္စတာ ဆန္းေဂ်း က ဘိကၡဳနာဒရ ရဲ႕ a manual of Abhidhamma စာအုပ္ကို ကိုင္ထားတယ္။ ဘေႏၲသုေမဓာ ကေတာ့ ေဒါက္တာ မင္းတင္မြန္ရဲ႕ the essence of Buddha abhiddhamma စာအုပ္။ စာေရးသူကေတာ့ ဘိကၡဳေဗာဓိ ရဲ႕ comprehensive manual of Abhiddhamma စာအုပ္။ ေဗာဓိပကၡိယ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာသာျပန္ခ်က္ေတြ မတူၾကဘူး။ ဘိကၡဳေဗာဓိက requisites of Enlightenment, ဘိကၡဳနာဒရ က factors of Enlightenment, ေဒါက္တာ က Enlightenment-factors လို႔ ဘာသာျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ သေဘာတရားတစ္ခုတည္းပါပဲ။ ရွင္းျပတဲ့အခါ စကား လံုး ေ၀ါဟာရ ရင္းျမစ္ကုိ ကိုင္ၿပီး ေျပာရတယ္။ ေဗာဓိ ဆုိတာ သစၥာေလးပါးကို သိတဲ့ဥာဏ္ကို ေျပာတာပဲ။ အဲဒါကုိ အဂၤလိပ္က Enlightenment လို႔ဆိုတယ္။ ပကၡ ဆိုတာ အသင္းအပင္းကို ေျပာတာပဲ။ ဘာသာျပန္ရင္ party, friend, association ေပါ့၊ ေဗာဓိပကၡ -ေဗာဓိ ဥာဏ္ရဲ႕ အသင္း အပင္း၊ အဖြဲ႔အစည္း၊ Enlightenment of association လို႔ ေပါ့။ iya ဆိုတာကေတာ့ အဲဒီ ေဗာဓိ အသင္း အဖြဲ႕မွာ ပါ၀င္တဲ့ (membership) ေတြကို ေျပာတာပဲ။ ဒီေတာ့ ေဗာဓိပကၡိ ယဆိုတာ ေဗာဓိအစည္းအရံုးႀကီးတစ္ခုကို ေျပာတာပဲ။ Enlightenment of association or membe- rship ေပါ့။ အဖြဲ႕၀င္ေပါင္း ၃၇ ရွိတာကုိ ေနာက္ေတာ့ စာရင္းႏွင့္ တကြ လာလိိမ့္မယ္။ ဒီ ၃၇ ပါးကေဗာဓိ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးရဲ႕ (requite) မရွိမျဖစ္ ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ (factor) အခ်က္ အလက္ ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ၿပီးမွ မဂ္ညဏ္ (ေဗာဓိ)ကို ရႏိုင္ လုိ႔ျဖစ္တယ္။

ေနာက္ သတိပ႒ာန ေလးပါးကို ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ အဲဒါကို ဘာသာျပန္တာကေတာ့ foundations of mindfulness ပဲ။ ဒီျပန္္ဆုိခ်က္ကုိ ျမန္မာ ဆရာေတြ သိပ္ၿပီး အႀကိဳက္မ ေတြ႕တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရတယ္။ သတိ က သတိ။ ပ႒ာန က ေနရာ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီျပန္ဆိုခ်က္ ဟာ တုိက္ရိုက္မဟုတ္ဘူးလို႔ သိရမယ္။ ဒါကို အနီးစပ္ဆံုး ဘာသာျပန္ၾကည့္ရင္ the place of mindfulness ပဲ။ ဒီေနရာမွာ ဌာနဆိုတာက ကာယ၊ ေ၀ဒနာ၊ စိတၱ၊ ဓမၼဆိုတဲ့ အာရံုပဲ။ ဒါေၾကာင့္ the object of mindfulness ဆိုလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခု က ပ႒ာနဆိုတာ အာရံုထဲမွာ စြဲျမဲစြာ တည္ ေနျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ပဲ။ ဒီေနရာမွာ သတိ နဲ႔ ပ႒ာနက အဓိပၸါယ္တူ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါကို အဲဒီဘာသာျပန္ခ်က္က မမိျပန္ဘူး။ ဘယ္လုိ ဘာသာျပန္ရ မယ္ဆို တာကေတာ့ တုိ႔က ပညာရွင္မဟုတ္ေတာ့ ေျပာရမွာ ခက္တယ္။ အာရံုထဲမွာ စြဲျမဲစြာ တည္ေန ေသာ သတိ mindfulness that focus on the object in contemplation ဒီလိုပဲ အဓိပၸါယ္ ေျပာၾကပါစုိ႔။ သူတို႔ အားလံုး မင္သက္ နားေထာင္ေနၾကတယ္။ အဲဒီမွာ အခ်ိန္က နံက္ ၁၀ နာရီ ေက်ာ္သြားၿပီမုိ႔ သင္တန္းကို ရပ္နားလုိက္တယ္။ နက္ျဖန္ တို႔လာထိုင္ပါဦး မယ္လုိ႔ ဘေႏၲသုဒႆန က ေျပာလာတယ္။ မယံုပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲ ခဏ ခဏ ေျပာၿပီး မလာဘဲ ေနလာတာ ၾကာၿပီပဲ။ ဒါေတာင္ ေစာေစာရက္ သူက ေျပာေသးတယ္ ထုိင္၀မ္ က မဟာယာန ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး သင္တန္းလာလိမ့္မယ္ တဲ့။ ေနာက္ ၂ -ရက္ေလာက္ေနတဲ့အထိ ေပၚမလာေတာ့့ '' သူလဲ အိႏၵိယ ဘေႏၲေတြလုိပဲ just speaking သမားပဲ ထင္တယ္'' လို႔ ခပ္ဆပ္ဆပ္ေလး ေျပာလုိက္မိ ေသးတယ္။

ဒီေန႔ ထံုးစံအတုိင္း သင္တန္းမွာ မစ္စတာ ဆန္ေဂ်း တစ္ေယာက္ထဲပါပဲ။ သင္တန္းစေတာ့ ေဗာဓိ ဆုိတာ ဘာလဲ ဆိုတာနဲ႔ ျပန္စတယ္။ ေဗာဓိ ဆိုတာ သစၥာေလးပါးကုိ သိနားလည္ျခင္းပဲ လုိ႔ မစ္စတာ ဆန္ေဂ်း က ေျဖတယ္။ သိနားလည္တယ္ ဆုိတာ ဘာလဲလုိ႔ ထပ္ေမးေတာ့ သူ မေျဖႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပါ့ မစ္စတာ ဆန္ေဂ်း ေဗာဓိ၊ ဗုဒၶ ဆိုတာ သစၥာေလးပါးတရား ကုိ သိနားလည္းျခင္းဆိုတာေလာက္ေတာ့ လူတိုင္း သိတာေပါ့။ အဘိဓမၼာ အလိုအရ ဘာကို ယူရ မယ္ ဆိုတာက်ေတာ့ လူတိုင္း မသိေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ ေဗာဓိ အရ ဘာကို ယူရမယ္လုိ႔ မင္း ထင္သလဲ ႀကိဳးစားၿပီး ေျပာၾကည့္ပါ။ '' အဲဒါ ပညာ ေပါ့။'' သူ မရဲတရဲ ေျပာလာတယ္။ မွန္တာေပါ့ ပညာ ဆိုေတာ့ ဘယ္ပညာလဲ။ ကာမာ၀ရ ပညာလား၊ ရူပါ၀စရ၊ အရူပါ၀ စရ၊ ေလာကုတၱရာ ဘယ္ ပညာ ကိုယူရမလဲ။ ေလာကုတၱရာ။ အင္း ဟုတ္တယ္ သစၥာေလးပါးကို တကယ္ ထုိးထြင္း သိႏိုင္တဲ့ မဂ္ဥာဏ္ေလးပါးကို ဒီေနရာမွာ ေဗာဓိ အရ ယူရမယ္။

မစ္စတာ ဆန္ေဂ်း ဒါပဲ။ ေဗာဓိ လုိ႔ လူတိုင္း ေျပာေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဗာဓိ ဆိုတာ ဘာလဲ လို႔ ေရေရရာရာ မသိတဲ့ သူေတြက မ်ားတယ္။ မင္းလဲ အဲဒီအထဲမွာ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ပဲ မဟုတ္လား။

မဂ္ဥာဏ္ဆုိတာ ဘာလဲ။ ေသာတာပတၱိမဂ္ ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာေတြက ထပ္ေမးစရာ ေတြေပါ့။

မစ္စတာ ဆန္ေဂ်းကုိ (အေတာ္ညံ့တာပဲ ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႔) တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ၿပီး မ်က္ႏွာ ခပ္လႊဲလႊဲ ထား ေျပာလုိက္တယ္။

ဒါေပါ့ မင္းတို႔ အိႏၵိယမွာ သာသနာေပ်ာက္တာ။ အလြယ္ေလး (ေမး) ေ၀ဘန္ခ်င္ၾကတယ္။ သိေအာင္ ေတာ့ မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ အခ်က္အလက္ေတြ သိမွ ေ၀ဘန္ စဥ္းစားႏိုင္မွာေပါ့။ အခု ဟာက ဘာမွလည္း သိေအာင္ မလုပ္ဘူး။ ေတြ႔ကရာ ေလွ်ာက္ ေ၀ဘန္ေနေတာ့ ဘာမွ အေျဖမေပၚပဲ ပိုမို ရႈပ္ေထြးကုန္တာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြက ခက္တယ္ကြာ ဆုိၿပီး ႏွင္ထုတ္ လုိက္ၾကတာပဲ။

ဒါက မစ္စတာ ဆန္ေဂ်းႏွင့္ စာေရးသူတို႔ရဲ႕ အခ်င္းခ်င္း ထိုးႏွက္ခ်က္ပဲ။ အခြင့္သာရင္ သာသလုိ သူကလဲ ခက္ရာခဲဆစ္ ေမးတာပဲ။ မေျဖႏိုင္ရင္ သူက အႏုိင္ဆိုတဲ့ သေဘာ။ စာေရးသူကလည္း အခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို အိႏၵိယေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ ကိုင္ၿပီး တူနဲ႔ထု သလုိ ႏွက္ေတာ့ တာပဲ။ အဲဒါ မခံႏုိင္လို႔ ဘေႏၲသုဒႆနတို႔ အတန္းမတက္ဘဲ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ေနတာပဲ ၾကည့္ ေတာ့။

အဲဒီ ေလာကုတၱရာ စိတ္အေၾကာင္းေတြ စိတ္ပုိင္းတုန္းက တုိ႔ အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြး ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ျပန္ၾကည့္ေပါ့။ ေနရာတုိင္းမွာ ဆရာ မလုိက္ႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္တိုင္ အားထုတ္ဘို႔လဲ လုိေသးတယ္။ အဲဒါေတြ ကမၼ႒ာန္းပိုင္းက် တစ္ခါ ေတြ႔ပါလိမ့္ဦးမယ္။ အခု ဒီမယ္ ေဗာဓိအရ မဂ္ဥာဏ္ေလး ပါးကုိ ေကာက္ရမယ္။ ပကၡိယ အရ သတိ ၀ီရိယ စတဲ့ ၃၇ ပါးကုိ ယူရမယ္။ အဲဒါေတြကို ယူတဲ့အခါ မဟာကုသိုလ္စိတ္၊ မဟာႀကိယာ စိတ္၊ အပၸနာစိတ္ေတြက ယူရမယ္။ တစ္ျခားက သတိ ၀ီရိယ စတာေတြကို ဒီေနရာမွာ မယူရဘူး။ ဒီ ေဗာဓိဥာဏ္ကို ျဖစ္ေစတဲ့ ေဗာဓိဥာဏ္ရဲ႕ အသင္းအပင္းေတြဟာ တကယ့္ အထက္တန္းစား ေတြ ပဲ ျဖစ္ရ မယ္။ ဒီေဗာဓိ အဖြဲ႕အစည္း ဟာ ေလာကမွာ အျမင့္ဆံုး အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု ပဲ။

မစ္စတာ ဆန္ေဂ်း ျပံဳးလာတယ္။ ေဗာဓိပကၡိယ ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာကို သူေကာင္းေကာင္းႀကီး သိသြား ၿပီေလ။ တင္ပလႅင္ေခြ ထိုင္ေနရာက ဒူးတုပ္ထုိင္လာတယ္။ သူသိပ္သေဘာ ေတြ႔ သြားၿပီဆိုတာ သိလိုက္တယ္။

သတိပ႒ာန္ေလးပါးကုိ သြားတယ္။ သတိကိုေကာက္တယ္။ အဲဒီ သတိက မဟာကုသိုလ္၊ ႀကိယာ၊ အပၸနာေဇာ စိတ္ေတြနဲ႔ယွဥ္တဲ့ သတိပဲ။

မစ္စတာ ဆန္ေဂ်း မင္း ေန႔တိုင္း တရားထိုင္ေနတာ ဘာစိတ္ျဖစ္သလဲ

အပၸနာ။

အပၸနာ။ မင္း က စ်ာန္ မဂ္ရေနတဲ့သူလား။

အင္ ကုသိုလ္။ မဟာကုသိုလ္ စိတ္ ျဖစ္တယ္။

ဒါေပါ့ တန္ရာတန္ရာ လုပ္စမ္းပါ

ဒီေန႔ တုိ႔သင္တန္း နားၾကစုိ႔

+++++++++++++

အင္း ေျပာရရင္ ေက်ာင္းေတာ္က ဆရာ သမားေတြရဲ႕ ေက်းဇူးပဲ။ ငါငယ္ငယ္ စာသင္သား ဘ၀မွာ သူတုိ႔က ငါ့ကုိ တုတ္နဲ႔ ရုိက္ႏွက္ သင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ငါ စာမရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ၊ ငါ စာက်က္ျပင္းလို႔ အိပ္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ ရိုက္ႏွက္ ဆံုးမျခင္းကုိ ခံခဲ့ရတယ္။ ငါ အခုလုိ ဒါေတြကို ေကာင္း ေကာင္း သိတာ၊ မင္းကုိ ေျပာႏိုင္တာ ဆရာသမားမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးပဲ။ အထူး သျဖင့္ ငါ့ကုိ ရိုက္ႏွက္ခဲ့တဲ့ တုတ္ေက်း ဇူးေတြေပါ့။

အဟင္း မာရတီမွာလဲ ဒီလုိ ေျပာထားတာ ရွိတယ္။ ခ်ဒိ လဂ်ီ ခ်မခ်မ္၊ ၀ိဒ် ေယဟိ ဂါမ ဂ်ာမ တဲ့ -ဆရာသည္ တပည့္အား ပညာတတ္ေစျခင္းငွါ တုတ္ျဖင့္ ရုိက္၍ ဆံုးမ၏ တဲ့။

၂၈-၇-၂၀၁၁